Terug in Augustenborg

 

We genieten van nog een heerlijk dagje Svendborg. De lokale schoenenwinkel heeft een goede klant aan ons, zowel op de heenweg als nu.

Het is hier nu gezellig druk. Alle terrassen en restaurantjes draaien op volle toeren. Hoe anders was dat op de heenweg, toen er nog weinig terrassen open waren.

Svendborg heeft een aantal mooie binnentuinen, waarin restaurants actief zijn, een soort hofjes van vakwerkhuizen. We lunchen in een daarvan.

3 Augustus is de tegenwind minder sterk en varen we naar Fåborg. Het ligt in een besloten baai. karakteristiek is de zeer oude gele toren. 

De stadshaven is vol en we wijken uit naar de marina. We liggen net achter de breakwater met een mooi uitzicht over de baai. Ook hier blijven we een dagje. Het plaatsje is de moeite waard. Leuke straatjes met oude huizen en vooral veel stokrozen.

Bij de stadshaven vinden we de grootste en best gesorteerde watersportzaak die we in Denemarken tot nu toe zijn tegengekomen. Een ware snoepwinkel. We kunnen zelfs een getordeerde harpsluiting van Wichard met een borging van het mannetje kopen. Daar zijn we al jaren naar op zoek voor de grootzeilval!

Zaterdag 5 augustus is er nauwelijks wind. Door blak water varen we naar Dyvig, waar we nog één keer dit jaar voor anker gaan. Dit wordt de mooiste ankerplek van Denemarken genoemd. De eerste keer dat we hier kwamen, begin jaren negentig, voeren we bij de smalle doorgang door een complete kwallenmatras. Dat hebben we hier nooit meer gezien.  

De volgende dag vertrekken we naar Augustenborg, koers oost-zuidoost. En ra ra waar komt de wind vandaag vandaan ? Na een maand west-zuidwestenwind is het nu oost-zuidoost. Drie maanden zeilen met nauwelijks een traject voor de wind of halve wind! Hoe bizar. We hebben ons blauwe licht weer zeil (easy furl) slechts een keer, voor korte duur, gebruikt.

In Augustenborg krijgen we een mooi beschut plekje om de komende week te klussen aan de boot. We hebben een lijstje met tig actiepunten. En dan….barst storm Hans los, we meten in de haven op onze beschutte plek vlagen van 37 knopen. Hoe moet dat op open water zijn? Het waterpeil zakt geleidelijk een meter, oei, we liggen met de neus in de wind en met onze spiegel naar de steiger, we kunnen nu nauwelijks de steiger bereiken. Zelfs de zeereling ligt onder steigerniveau. We moeten nu eerst op de dwarslat onder de steiger zien te komen. Terug aan boord is nog lastiger, want dat doen we achteruit en we zien dan niet of onze voet op de boot landt. Gelukkig wordt dat twee dagen later veel beter. 

 

Tussendoor gaan we een paar keer naar Sønderborg. We zien daar een bijzondere trap. Op de kop van de treden is een afbeelding geplaatst. Links wat bossages, rechts is zelfs een hert te zien (valt op de foto weg). Erg leuk effect.

De eerste dagen raast storm Hans nog door, daarna wordt het rustiger met op zaterdagmiddag een langdurige hoosbui. En wat doen we deze dagen zoal? De motor voor zover mogelijk al klaar maken voor het volgende seizoen (olie verversen, filters vervangen ed), grootzeil afslaan, netjes opvouwen en opbergen, fok spoelen met water en met spons afnemen, opvouwen en opbergen, een mal maken voor een zgn. bushokje. We zagen een Fins schip met een afdichtingsmogelijkheid van de sprayhood met als het ware twee toegangen:

en de mal (dat was een tijdrovende lastige klus)

Frits heeft de Webasto (verwarming) ook weer aan de praat gekregen, kwestie van een verkeerde stekkeraansluiting :-). Kunnen we met koud weer achter ons anker liggen. We maken de boot van binnen schoon, spoelen alle lijnen om het zout te verwijderen, nemen het dek af met soda en scotchbrightspons, behandelen de sprayhoodramen en zo gaat het maar door.

Relaxen doen we in daarvoor in de haven staande stoelen.

en we gaan een paar keer uit eten bij de Nederlandse Vietmanees. Nan zorgt voor de gezelligheid en haar man San kookt. Het funktioneert als een afhaalcafetaria, en de meesten eten een hamburger met frites. Maar wij vragen Nan en San om ‘wat lekkers’ voor ons te maken en dat komt altijd goed.

Vrijdag is een mooie avond om lang buiten te zitten. Uiteraard met een lekker wijntje.

Ik heb altijd geleerd: red in de morning is een seamans warning, red in the night is een seamans delight, maar dat gaat dit keer niet op. Zaterdagmiddag stortregent het. Een goed moment om het blog van deze reis af te sluiten. Morgen leggen we de boot onder de kraan en dan gaat ze maandagochtend om 8.00 uur de wal op. Dat is dan een dag van doorbuffelen om het dekzeil erop te plaatsen en de laatste klussen nog te doen (rammelende max prop schroef eraf halen), en dan keren we na een overnachting in het naastgelegen fjordhotel weer huiswaarts. Ook weer zin in!

We hebben ook nu weer genoten van deze vakantie, het varen door de scheren, de leuke contacten met medezeilers, mooie ankerplekken, en vooral ook de eilandenarchipel van Stockholm. Twee maanden heel veel zon gehad en een maand vooral veel harde wind uit de verkeerde richting. Dat laatste vroeg om strategisch onze dagtochten te plannen, lastig bij de sterk wisselende voorspellingen. De wolkenpartijen waren in elk geval zeer indrukwekkend.

Harde westenwind, gezonken schepen en een redding

 

Het is nu voortdurend vrij harde zuidwestelijke tegenwind: de zg depressietrein. Dikwijls zwelt de wind ‘s middags nog eens 1 a 2 Bft extra aan, zodat we vaak ‘s ochtends vroeg varen, zodat we er nog tegenin kunnen. Hoezo alleen bij tij vroeg moeten opstaan?

We vertrekken 23 juli om 8.00 uur van Simrishamn naar Ystad. Aanvankelijk ZW 2, maar deze neemt gaandeweg steeds meer toe. Na het ronden van de zuidpunt is de zee erg onrustig. We meren af naast de Willemien. En dan gaat het hard waaien en regenen.

Ystad is een mooi oud en gezellig stadje.

We bezoeken ook het lokale kunstmuseum, maar dat valt erg tegen. Zo somber allemaal.

Na twee dagen vertrekken we al om 6.00 uur, er staat een W-ZW 4 Bft. Motoren maar weer tegen wind, aantrekkend tot 5 Bft, en behoorlijke golven in. Vijf uurtjes later meren we af in Gislövs Läge, bij Trelleborg.

Ik heb al een week een opgezet en rood ooglid, op advies van oogarts Wouter doe ik 3 tot 5 x per dag een warm compres erop.

Het weerbericht is niet gunstig. Deze beelden zien we regelmatig, de meter en de veroorzaker van de wind, donkere hoog opgebouwde fronten wolken:

We blijven twee extra dagen vanwege harde tegenwind. Er zijn heldere opklaringen maar ook regenbuien.

We gaan met de bus naar Trelleborg, een wat grotere stad waarvandaan veel ferry's vertrekken.

en hoe toepasselijk is dit beeld:

De tweede dag hier in Gislovs Läge wil een gloednieuwe Grand Soleil 40 schipper uit de box wegvaren, maar hij blijkt tot ieders verbazing muur- en muurvast aan de grond te zitten. De romp drukt bij alle motorpogingen voortdurend tegen een van de palen. Uiteindelijk komt hij los na een tip van Frits om met een voorspring op een elektrische lier te proberen weg te varen. Dat lukt uiteindelijk. Hij blij! Duurde wel een half uur. Wel weer een reminder om bij niet te diepe havens de waterstand te bekijken in de weerapp.

We wandelen door de smalle duinstrook en lopen tussen het daarachter gelegen dorp weer terug. Het blijkt groter en leuker dan we ons herinnerden. Niet verkeerd wonen.

‘s Avonds is er buurtfeest in de haven. Nou, de Zweden kunnen ook meezingen en -deinen, arm in arm op de banken. Maar om 24.00 uur was de rust ook weer terug.

En dan…… is het opeens een dag vrijwel windstil, NO 1-2 Bft, dus…. alweer de motor aan, die door Frits vertroeteld wordt. Na 1,5 uur varen zien we precies op onze route een rare driehoek uit het water steken. Als we dichterbij komen blijkt het een vrije grote half gezonken motorboot Sunseeker type , 44 ft te zijn die kennelijk in de boeg nog zoveel lucht heeft dat deze blijft drijven. Heel macaber. We zagen dat de kustwacht daar al twee boeitjes bijgelegd had en die keert later ook terug. Het roept allemaal vragen op. Wat is er gebeurd? Waar zijn de opvarenden? We horen later op de marifoon over een ‘salvage’operatie.We schatten dat het om een 44 voet motorschip gaat. 

 

 

Na de passage van de mooie kliffenkust van Møn meren we in Klintholm af.

‘s Avonds bezoeken we de Italiaan weer, die op de heenweg zo voor ons had gezongen. Dat gebeurt nu weer, maar nu komt de kok ook meezingen, en die zingt nog valser dan de eigenaar.

Het volgende traject naar Stubbekøbing kunnen we zowaar weer een stuk zeilen.

Daar belanden we in volle zon en warmte. Een warmtefront passeert.

De plaats is als vanouds uitgestorven. Bovendien is er erg veel leegstand. Ook hier drukt de internetwinkel de middenstand uit de markt. Zaterdagmiddag in de hoofdstraat:

Er komt een antieke ambulance aanrijden. Als deze stopt schiet Frits schiet de eigenaar aan. We krijgen een hele uitleg en rondleiding door de auto. Het blijkt een oude  Belgische legerziekenauto te zijn. Overigens niet meer in de originele legerkleuren

Bij de haven landt een houten veerboot, die naar de overkant naar een eilandje gaat. Ook nog met houten overnaadse reddingssloepjes. Geweldig dat ze dit nog in de vaart houden.

 

‘s Avonds duiken we zoals elke avond in de weerkaarten en weerapps. Hoe is het mogelijk dat we de hele weg naar het noorden overwegend (lichte) NO wind hebben gehad en vanaf onze gang zuidwaarts (vaak harde) zuidwestenwind?

30 Juli varen we met aanvankelijk weinig wind, later aanzwellend tot WZW 5 Bft. naar Vejrø, een particulier eiland. Het is een dure haven maar met uitstekende voorzieningen. Het oogt allemaal heel vriendelijk.

Enig nadeel is dat we geen telefoonverbinding hebben en ook het internet gaat moeizaam. Weersites zijn niet te raadplegen. En met het instabiele weer is dat wel een must. Alleen bij het havencafé is af en toe ontvangst mogelijk. Als je er maar lang genoeg zit...

Frits gaat op inspectie onder de boot: propeller en logwieltje controleren op barnacles.  De wetsuit past nog. Met flippers en duikbril  zijn twee duiken voldoende om het log weer te laten werken 

De volgende dag meten we al in de haven 28 knopen, we blijven dan maar een dagje. Het blijkt een bijzonder eiland, het moet uiteindelijk zelfvoorzienend zijn. Alles staat in het teken van sustainability. Op het grasland staan ware veldboeketten. Leuk.

We lopen over strakke paden van gras met dikwijls bramenstruiken aan de zuidzijde. Helaas nog niet rijp. Verder is er een oranjerie waarin allerlei groenten worden gekweekt. Kreeg in 2014 architectuurprijs  Alles gaat volautomatisch, we horen voortdurend een luik of zonnescherm dicht/open schuiven.

Bij het lokale restaurant, dat gesloten lijkt, is een prachtige tuin met bloemen en heel veel kruiden(variëteiten). Ik heb nog nooit gehoord van ananasmint. 

 

s Avonds is er na een zware bui een prachtige regenboog (met schaduwboog) te zien.

De redding

Naast ons is een Duitse boot met 4 personen aan boord afgemeerd. Ze voeren bij het invaren van de box met een klap op de andere buurboot. Dat is niet de eerste keer, hun stootlijst is hier en daar al afgebroken. De vier kunnen allen bijna niet meer lopen en bewegen erg langzaam. Ik denk dat de gemiddelde bevolking in een bejaardenhuis er beter aan toe is. Over de punt en het anker de wal op gaan is dan een hele opgave. Dat doen ze via een losliggend (!) plankje. We begrijpen niet hoe die mensen nog kunnen varen. Enfin, vandaag 1 augustus, valt een van de mannen overboord terwijl hij zijn vrouw helpt om over het plankje te lopen. Gegil. Frits was net van boord om broodjes te halen en kon meteen de redding coördineren. De drenkeling hing onder de steiger, de rest wist niets te doen. Met hulp van lijnen heeft Frits hem naar de zwemtrap van hun boot gesleept, waar de drenkeling zelf nog net aan boord kon komen. De schipper bleef al die tijd onderdeks!?

Wij vertrekken daarna met aanvankelijk zwakke wind, maar later krijgen we buien, wat hardere wind, windshiftingen en bij Svendborg behoorlijk wat stroom mee. We zien zulke mooie wolkenpartijen. Ware kunststukjes.

Onderweg tussen Funen en Langeland zien we nog een gezonken zeiljacht. Waarschijnlijk daar op de ondiepte gelopen. Er is met al die stormen wel heel wat gebeurd op het water. En...het blijft opletten op het water.

De haven van Svendborg is vol, maar Frits ziet nog een plekje achterin het kommetje.

Inmiddels is het rustig geworden, we liggen langszij aan de steiger. Het is regenachtig met mooie opklaringen. We blijven hier een paar dagen.

Zuidwaarts tegen de wind in, zoeken naar weergaatjes

 

Na ons leuke stopje in Klintemåla vertrekken we richting Oskarshamn. Helaas weer geen spatje wind. We nemen voor de sightseeing de route door de scheren. Eigenlijk zijn die hier het lastigst, veel kleine rotsen waar je met een boei omheen geleid wordt. Een heel geslinger en steeds opletten dat je aan de goede kant erlangs gaat. Hier tussen de rots en de boei, de boei dekt niet deze rots maar wat ellende onder water links ervan af.

 

Uiteindelijk bereiken we Oskarshamn. We zijn hier 10 jaar geleden voor het laatst geweest, en dan ook nog met een aanlanding in een gigantische stortbui. Nu vinden we het een aardig stadje, waar we ook nog slagen in wat kledingwensen.

Vanuit de haven lopen we via dit leuke straatje omhoog naar het centrum.

De volgende dag start bewolkt, weer geen spatje wind. Op de motor knorren we naar Borgholm. ‘s Middags wordt het wel weer zonnig en warm. We staan er van te kijken hoe druk het is in de hoofdstraat. Zijn we niet meer gewend. Maar in de haven zijn nog veel vrije plaatsen.

We blijven een dagje liggen, omdat er regen is voorspeld met harde windvlagen. Beide blijken achteraf mee te vallen. We schaffen ons mooie kleurrijke strech zeilbermuda’s aan van het merk Pelle P. Wij helemaal gelukkig. Het is wel het geluk tarten, later blijkt dat we deze vanwege het weer nog geen zeildag aan konden hebben! 

Vlak bij de haven staat een mooie oude badinrichting.

De straat die daarbij in de buurt ligt bestaat uit een aantal prachtige panden, zoals op deze foto.

kennelijk was het hier vroeger ook een luxe badplaats. Ook de koninklijke familie heeft hier een bescheiden buitenhuis.

Eindelijk weer eens 's avonds buiten in de kuip eten

Met ZW wind kruisen we naar Kalmar. Vlak voor de brug neemt de wind in de vlagen behoorlijk toe. Dat overkomt ons hier eigenlijk altijd. Met een dreigende donkere lucht meren we af op bijna dezelfde plek als op de heenweg in de stadsmarina. Het is er nu veel (gezellig)drukker dan 1,5 maand geleden. We doen er boodschappen en treffen in de winkel de bemanning van de Vitamina, waarmee we met ons flottielje 15 jaar geleden naar Deauville zijn gezeild. Ook toevallig!

De volgende dag vertrekken we om kwart over acht verder zuidwaarts. Na een mooie zeiltocht met een sterk wisselende vlagerige W-ZW wind meren we af in Kristianopel. Ook hier een en al gezelligheid met live muziek op een terras. Ook de picknicktafels op de kade worden goed gebruikt.

Het voordeel van ‘s ochtends vroeg vertrekken is dat je ‘s middags nog wat op de nieuwe bestemming kan doen, zoals hier een wandeling door het leuke minidorpje.

Er komt veel harde ZW wind aan, tijd voor een grotere plaats. We zeilen de Kalmarsund uit en gaan net als op de heenweg weer naar de in de zuidelijke scheren gelegen marinestad Karlskrona. We blijven hier vier dagen, het is almaar ZW 6. ‘s Avonds meten we al 28 knopen in de beschutting van de haven! Een van deze dagen bezoeken we het Blekingemuseum met oa informatie over het ontstaan van de stad in 1680. Voorheen zag de lokatie van de stad er zo uit als in deze vitrine is afgebeeld, alleen wat begroeide rotsen:

De stad, die verspreid over een aantal eilanden ligt, is destijds helemaal als marinestad ontworpen met alle bijbehorende vestingen munitiedepots ed. , maar ook met veel monumentale gebouwen, zoals een drietal kerken. Het geheel is Unesco werelderfgoed.

Een munitiedepot, veilig buiten de stad

Een van de forten bij de ingang van het vaarwater naar Karlskrona

We benutten deze dagen om de boot weer eens goed schoon te maken, van binnen en van buiten en in de shampoo-wax te zetten, we doen een was, lezen en maken hier en daar een praatje. Allemaal heel relaxed. Af en toe trekt er een bui over, maar meestal is het zonnig/half bewolkt.

We lopen elke dag wel even het centrum in. Naast de marinegebouwen en de kerken staan er ook in het winkelcentrum mooie panden.

Verder bezoeken we het porseleinmuseum dat we verrassend mooi vinden. Dit museum is gevestigd in een oude porseleinfabriek. die in de zestiger jaren gesloten is. Al het porselein is uitgestald op gedekte tafels of in bijzonder mooie vitrinekasten.

We lopen ook maar door naar de tweede verdieping van dit gebouw, waarin een automuseum is gevestigd. Hoewel we niets met auto’s hebben, vonden we dit dan wel weer leuk. Er stonden allemaal auto’s uit onze jeugd, en sommige in een speciale uitvoering, zoals deze roze kever-lowrider.

 

We maken ook een rondvaart rond Karlskrona met een toelichting via onze telefoon. Een mooie aanvulling op het Blekingemuseum.

Tot slot kunnen we niet voorbij aan het indrukwekkende marinemuseum. We hebben het idee dat dit helemaal gemoderniseerd en uitgebouwd is. 

 

Na vier dagen waait het nog steeds wel aardig en uit de verkeerde richting, west-zuidwest. Nog geen weer om zuidwest te varen. Maar wat ook nog op onze bucketlist staat, is het scherengebied aan deze kust. En dat gaan we nu bezoeken, vertrekken we van deze kust wat westelijker, waardoor we weer makkelijker naar het zuiden kunnen zeilen. We motoren (jaja, de motor draait deze vakantie overuren, we horen iedereen hierover klagen) tegen de wind in tot de eerste en enige brug, die om precies het hele uur opendraait. Je moet je dan wel eerst aanmelden per telefoon, maar dat geeft met een buitenlandse mobiel geen verbinding. Gelukkig gaat hij toch open.

Op een klein stukje over zee na varen we in de beschutting van de scheren, hier geen golven. We slingeren tussen de rotsen door. Het eerste deel is niet zo bijzonder. Pas bij Ronneby wordt het mooi met beboste eilanden. Anders dan noordelijk hier geen dennenbomen, maar loofbomen. We leggen uiteindelijk aan aan een steiger bij het eiland Tjärö.

Een prachtig eilandje, waar we een van de meest bijzondere wandelingen hebben gemaakt. Steeds veranderende uitzichten, veel klimwerk over rotsen en stenen. Ruige natuur.

In dezelfde baai ligt de hoofdsteiger van de gastenhaven, waar ook een rondvaartbootje afmeert.

En dan zien we een weergat om naar Hällevik (tegenover het eiland Hanö) te zeilen. We gooien de trossen al los om 7.00 uur ‘s ochtends. Motorsailend naar Hanö en dan blijkt Simrishamn toch nog wel te bezeilen, dus gaan we door en laten Hallevik aan stuurboord liggen. Het wordt een pittige zeiltocht met sterke windvlagen tot 7 Bft, dreigende luchten, een kleine bui, en ook felle opklaringen. Hollands weer dus! Het is lastig dat de wind af en toe afzwakt en dan opeens weer hard doorkomt. Door de golven valt de druk dan weg uit de zeilen, waardoor de snelheid van de boot ook sterk terugloopt.

In Simrishamn worden we opgewacht door Marc en Marian van de La Mouette. We zitten zo’n beetje in dezelfde track richting zuid west. Bij een borrel praten we bij.

21 juli is het weer niet veel beter, W-ZW 2-5/6 Bft) dus we blijven liggen. We zitten duidelijk, net als Nederland, in de bekende depressietrein. Tot een week vooruit waait het hard uit de richting waar we naar toe willen. We moeten het echt van kleine weergaatjes hebben. Het is ‘de talk of the town’ op de steigers. De voorspelling wijzigt waar je bij staat. Grrr.

Het is nu midden zomer gezellig druk in Simrishamn. Volle terrassen en drukte in de paar winkelstraten. Daarbuiten blijft het rustig. Het is een mooi oud plaatsje, kleine houten huizen en een karakteristieke kerk.

We maken een strand resp. parkwandeling en bekijken een zeilwedstrijd met een eenheidsklasse modelscheepjes. Net echt lijkt het.

Met de bemanning van de Willemien, die ook zuidwaarts probeert te komen, hebben we een leuk contact, zo borrelen we heel gezellig een paar keer.

En nu ….is het wachten op weergaatjes!