In de Onasarchipel zien we rond elf uur de volle maan. Wel daglicht. Het blijft raar dat het 's avonds laat nog volop licht is (tenzij het bewolkt is). Je hebt dan ook niet door dat het al laat is.

 

We worden in onze ankerbaai wakker in de mist. ’s Middags lijkt de situatie verbeterd, zodat we de ankers lichten. Spoedig zitten we toch weer in potdichte mist. Bij het oversteken van een route voor diepe schepen  passeert een olietanker ons op zeer korte afstand. Niet gezien (wel op de AIS apparatuur), alleen horen toeteren.

de mist is opgetrokken en hangt verderop boven het water

We gaan weer ergens voor anker. We zien daar dat het saunagebeuren in Finland wel uren kan duren. We liggen namelijk vlakbij bij een huis , waar de bewoners regelmatig vanuit hun sauna op een steigertje gingen dompelen, om vervolgenss weer de sauna in te gaan. Pieter deert die kou niet; hij zwemt elke dag. Temperatuur water is 14 graden. Overigens zie je soms onder het varen kleine saunahutjes die op temperatuur gebracht worden met hout gestokkte kacheltjes.

 

Het weer is inmiddels mooi zonnig geworden….en warm. Sorry vrienden in Nederland, maar het is hier nu heerlijk korte broeken weer. Op weg naar Loviisa lunchen we in een heel klein baaitje aan de rots. Smalle ingang en dan een prachtig kommetje tussen de rotsen.  Er blijken al twee tochtdeelnemers te liggen.

 

                                         De  vuurplaats waar we nu koffie drinken

In Loviisa treffen we weer een aantal tochtgenoten. Loviisa is een plaatsje waar het EU-geld nog niet naar toe gestroomd is. De renovatie van de “oude vestingstad” is daar nog maar deels voltooid.

 

 

Van Loviisa varen we naar een eilandje met een hoog gehalte “Vlieland-gevoel”, Kaunissaari. Klein havenkommetje, oude basic hutjes  en verder veel bos. Op onze wandeling over het eiland worden we geplaagd door muggen en ander stekend ongedierte. Vooral Frits is de klos. Zelfs de muggenwerende middelen helpen onvoldoende. We sluiten tegenwoordig de boot ’s avonds dan ook goed af met horren; nadeel is dat we de mooie zomeravonden na tien uur niet meer buiten doorbrengen.

 

 

 

 

Tot onze verbazing is het water in een paar dagen tijd opgewarmd tot ruim 20 graden. Dat gaat hier wel erg snel.  Via de stad Kotka, waar we ruim boodschappen doen, zeilen we op donderdag 27 juni  het vestingstadje Hamina binnen. Het verzamelpunt voor de kustzeilerstocht naar Sint  Petersburg.

 

 

deel van de Nederlandse vloot aan de kade van Hamina

 

 

 

Het is nog steeds prachtig weer, helder, zonnig en nu ook nog wind. Er liggen al wat boten en er heerst een gezellige sfeer op de kade.  's Middags zijn alle 30 boten binnen en is er een borrel op het landtongetje bij de haven.

 

 

Het blog zal bij gebrek aan internet de komende twee weken stilliggen. Daarna volgt een verslag van de feestelijkheden in Hamina en (de tocht naar) Sint Petersburg.

 

 

Naar het Finse vasteland

Na een “verwaaidag” op het eilandje Rödhamn, waar de vers gerookte zalm van de havenmeester overigens prima smaakte, konden we eindelijk weer eens voluit zeilen. De noordwesten wind nam al snel toe tot windkracht 6. Met uitschieters van de bootsnelheid van boven de 9 knopen vlogen we oostwaarts. Mooi om weer eens een grotere afstand af te leggen.

 het is nog steeds koud (water is 12 graden)

Het water in de Alandarchipel is wat ruimer, zodat we niet continue op boeien en rotsen hoeven te letten. Ook wel weer eens lekker. Niettemin zoefden we met ruim 8 knopen wel door een smalle rotsachtige doorgang.

 

De bebakening in Finland is gelukkig uitstekend. Veel goed zichtbare geleidelijnen en –borden en veel gestapelde, witgekalkte stenen hopen, die goed zichtbaar zijn tegen de achtergrond van de dennenbomen. Verder voornamelijk cardinale tonnen, maar zonder topteken.

 

 

 Uiteindelijk meerden we af in Korpoström, waar het toeristenseizoen nog niet was geopend. Winkel was nog dicht, helaas. De volgende dag op naar Kasnas, waar wel gelegenheid tot het inkopen van voedsel is.  Je wordt wel vindingrijk als je een maaltijd uit de resten uit de voorraad moet samenstellen.  In Kasnäs hebben we een mooie wandeling over de rotsen gemaakt rond het daar gevestigde natuureducatiecentrum. Helaas was de geologische uitleg op de diverse rotsen in het Zweeds en Fins. We begrepen wel dat het vulkanisch gebied is geweest. Finland is officieel tweetalig. Alle Finnen, ook de 94% die historisch gezien niets met Zweden hebben, moeten zweeds leren. Maar hierover is discussie gaande, begrepen wij van een Finse. Het Zweeds heeft voor ons nog wel wat herkenbaars, maar het Fins is verwant aan het Ests en Hongaars, en is onbegrijpelijk.

  ook de straatnamen staan in twee talen, onder: Fins

Het plan om naar Hanko te zeilen, laten we varen. Er is een harde zuid-westen wind voorspeld en het lijkt ons dat je in Hanko, dat naar het zuiden open ligt, dan erg onrustig ligt. Dus weer een flinke dagtocht van 50 mijl door de scheren naar het leuke stadje Tammisaari. Aanvankelijk was het zicht slecht, maar dat werd na een uurtje beter.

de Goelyo in de nevel

Tammisaari ligt heel beschut een aantal mijl landinwaarts. Het is een prachtige tocht  van de kale rotsige buitenscheren langs de vele met dennenbossen begroeide eilanden meer landinwaarts. Het lijkt hier wel een labyrint. Overal zie je identieke beboste eilanden met  doorgangen ertussen. De huizen staan hier diep verscholen in het bos.

In Tammisaari liggen ook de Goelyo en de Josha. Na aankomst begint het te regenen en dat houdt ook de volgende dag aan. Bij de borrel wisselen we onze ervaringen uit met de bemanning van de andere twee schepen. Tammisaari is een leuk stadje, 15.000 inwoners betekent in Finland heel wat. Hier kunnen we ook een Fins usb-stickje met een maand mobiel internet kopen. We zijn weer online en kunnen dit blog bijwerken en de gezellige mails (!) beantwoorden. Het valt op dat er hier geen tuinen of plantenbakken met bloemen te zien zijn. In een winkel zagen we dat de planten ook wel erg duur zijn, een kleine kamerhortensia kost hier al 35 euro!  Wel staan hier erg veel seringen (in bloei). ’s Avonds en ook de volgende avond meten we op onze boot vlagen van zuidwest 7. We  zijn blij dat we hier liggen. Zelfs hier liggen we nog wat te schommelen. Het plaatsje heeft ook een stukje oude stad, waar we in een huiskamercafé'tje lunchen en de bedienende economiestudente uit Helsinki uithoren over het Finse leven.

de oude 'stad'

 

 

Met een mooi westen windje zeilen we twee dagen later op de fok tussen de eilanden en de zuidkant van het vasteland door naar het oosten.  We zien hier wat meer huizen en er varen ook wat meer (motor)boten. 

 

Het laatste deel voerde ons door de Barösund, een smal vaarwater tussen de beboste oevers door. Overal buitenhuisjes en er wordt dan ook al heel wat afgevaren met motorbootjes.  

 

 

We meren in deze sund af aan een degelijke steiger met in de nabijheid een van de laatste supermarkten tussen hier en Helsinki.

 

 De volgende dag, vandaag, trekt een warmtefront over en valt er een groot deel van de dag gestage regen. Een goede dag voor wat motoronderhoud, opruimwerk en studie (van het weerprogramma Zygrib, accubeheer, motorontluchten etc). We zitten ruim in onze tijd, een ligdag kan er wel af, Helsinki is nog maar 50 mijl weg en daar willen we woensdag zijn.

 

 

Naar de Alandarchipel

Op 6 juni, nationale feestdag,  verlaten we Stockholm.  Strakblauwe lucht en 25 graden. Zo willen we het hebben. Maar… weer te weinig wind.  De route leidt ons langs prachtige eilanden. De golftrekkende motorboten  scheren vlak langs  ons heen. We belanden in een klein plaatsje Furusund. We zien daar zo ongeveer elk half uur een groot cruiseschip langs varen. Raar gezicht, zo’n giga schip  in de wateren tussen de kleine  eilanden. 

 

Van hier steken we, met een zuidoost windje en zon zeilend (eindelijk)  over naar Mariehamn, de hoofdstad van de Alandeilanden. Een heerlijk tochtje. Zij vormen een Finse provincie maar hebben een grote zelfstandigheid gekregen, zo is de officiële voertaal Zweeds, hebben ze (officieel) een eigen vlag en zelfs een eigen internetextensie, dus geen .fi maar .ax.  

de aanloop van Mariehamn met een oud loodshuisje

 

In Mariehamn treffen we weer een aantal tochtgenoten.  

 

We blijven hier een dag om rond te fietsen. 

 

Een mooi eiland. Hier zien we ook de Finse gewoonte, dat vrouwen  de matten uit hun (zomer?)huis in bakken borstelen, waarna ze op lange houten rekken te drogen worden gehangen.   

 

De avond heeft prachtige kleuren.

 

De volgende dag regent het ’s ochtends. Goed weer om het naast de haven gelegen museumschip de “Pommern” te bezoeken. Met dit en soortgelijke schepen van 100 meter lengte zeilden de Alanders tot de Tweede Wereldoorlog  naar Australie om daar graan op te halen en naar Engeland te brengen.  Het leven aan boord werd mooi in beeld gebracht. 

 

 Van Mariehamn gaan we naar Rödhamn, een rots met drie panden: een radiobakenmuseum, een havenmeestershuis en een clubhuis van de Mariehamnse zeilclub. Wel Wifi overigens. De vrouw van de havenmeester bakt op besteling broodjes voor de volgende ochtend.  Verder is het hier stil en horen we alleen veel  vogels.  De volgende dag regent het aardig, dus alle gelegenheid om het blog bij te werken.     

 

In het hoogseizoen is dit een gewild plekje. Dan liggen de boten met de achterzijde vastgemaakt aan een rode meerboei en met de punt aan de steiger. Nu kunnen we heel riant langszij.

 

 

                                                                      het clubhuisje van ASS bovenop de rots

Door de skärgard (scherentuin) naar Stockholm

Stops in : Nynashamn, Agnö (aan de rots), en Stockholm

Na onze mooie ankerstop belanden we, in hevige slagregens (en dan is het ook  meteen 10 graden), in Nynashamn, waar we de mede petersburggangers  Wandelaar en Tadorna treffen.  De volgende dag is het  prachtig weer  en motoren we bij gebrek aan wind naar een mini fjord waar ’s zomers volgens de gidsen wel honderden boten liggen en waar wij nu alleen zijn. De ingang is erg smal. We meren af langszij aan de rots. Frits is helemaal happy want hij kan dan al zijn noorse gereedschap gebruiken om de boot vast te knopen aan de rots. Voor en achter aan een dennenboom, de diagonale lijnen aan het ijzerwerk in de rots. Zo liggen we letterlijk muurvast.

 

 

 

’s Avonds wordt het bladstil en dat geeft mooie beelden.

 

Hoe dichter we bij Stockholm komen, hoe bebouwder de eilanden worden.

 

 We zien weer zeer fraaie (buiten?)huizen en … we zien zowaar wat zeilboten op het water. Motorboten scheren vlakbij langs, ons enthousiast toe zwaaiend, maar wel met achterlating van enorme hekgolven, waardoor we enorm rollen. Dat hebben ze kennelijk niet door.

Om Stockholm te bereiken moeten we nog door een zeer smal watertje heen. 

 

De oevers worden gevormd door hoge rotsen, waar ook weer…. de mooiste huizen staan. Lange trappen leiden naar het water en het bijbehorende prieeltje.

 

 

En dan .. zeilen we Stockholm in. Een mooi gevoel, een mijlpaal bereikt.

We meren af naast het Vasamuseum. De Vasa is een door een Nederlandse scheepsbouwer ontworpen oorlogsschip, dat bij haar eerste vaart na 500 meter is omgeslagen en gezonken.  Bijzonder hoe zo’n debacle tot een van de belangrijkste nationale musea heeft geleid. We zijn onder de indruk van al het beeldhouwwerk op het na 333 jaar gelichte schip. We hebben twee dagen door de stad gefietst met wisselende temperaturen: de eerst dag 25 graden, de dag erop 11 graden! De laatste dag was het gelukkig weer 25 graden.  De Goelyo met Jules en Frank meert op dinsdagavond naast ons af. Onze indruk van Stockholm is erg positief: een schone stad met zeer  veel fraaie monumentale gebouwen, mooie waterfronten, erg veel boten aan de kades en op het water. Brede lanen met bomen.  Heel veel buitenleven in de vele parken en terrasjes. Kortom:  een mooie en erg gezellige stad.  

                                                                                                               de oude stad

 

 

 

ook de oude stad

 

 

 

 

 

 

                               de middag voor de nationale feestdag,

                          borrelen en eten in de Koningstuin

 

                                                   koninklijk paleis