Onthaasten op het Trolhättenkanaal en Vänernmeer

Zaterdag 7 juni maken we schoon schip, doen we boodschappen voor een aantal dagen en bezoeken we Götenburg. De hippe wijk Haga vinden we erg leuk.

Zondagmiddag rijden onze vrienden/overbuurtjes Jan en Karen de parkeerplaats  van de jachtclub op. Zij varen een weekje met ons mee. Bijzonder om elkaar zo ver van huis te treffen. We starten met een korte trip naar de stadshaven van Gotenburg, Lilla Bommen.

De week begint goed. Lekker warm weer, dus ontbijtje buiten. Dat zal de rest van de week zo blijven! We hebben vaak buiten kunnen eten.

En dan gaat de reis over het Trolhättenkanaal beginnen. Voor het overzicht van onze trip door het binnenland is hier een klein kaartje.

Na het passeren van een aantal bruggen die na marifooncontact spoedig voor ons geopend worden, krijgen we de eerste van  zes sluizen. Er zijn weinig bevestigingspunten, zodat een van de drie trapjes in de sluiswand als bevestigingspunt dient. Gelukkig zijn we maar met twee boten, dus zijn er trapjes genoeg. Met wat moeite kunnen we ook nog een bolder in de sluiswand bereiken. Verder gaat het schutten zoals wij dat ook kennen in Nederland.

We meren af achter de eerste sluis in Lilla Edet.

Het Trolhättenkanaal is breed; er gaat ook vrachtverkeer door. Langs de eerste zeven mijl zien we regelmatig wat industrie, maar daarna wordt de omgeving erg mooi. Soms lijkt het wel of je door het noorden van Zwitserland rijdt. Glooiende landschap, af en toe een boerderij of ander huis en veel bos.

Waar we wel aan moeten wennen is de bebakening. Lange horizontale uitsteeksels die op meerstoelen zijn bevestigd of vanuit de wal boven het water uitsteken. De eerste markering in Gotenburg zagen we pas op het laatste moment. Deze viel geheel weg tegen de achtergrond.

De sluizen in het Trolhättenkanaal zijn groot en deels als een trap achter elkaar geschakeld. Heel indrukwekkend. We gaan 2 keer zes meter en 4 keer achter elkaar acht meter omhoog. Vooral het complex in Trolhätten zelf is spectaculair.

In dit plaatsje zijn ook nog (de restanten van) van de oude sluizen uit 1800 en 1844 te zien.

Na twee dagen bereiken we Vänersborg, dat aan het Vänernmeer ligt. Dit meer is ongeveer zes keer zo groot als het IJsselmeer. Het water is er 11 graden! Echt een koude waterput.  Na de passage van een oude spoorbrug

kunnen de zeilen gelukkig weer omhoog. We zeilen pal voor de wind het grote meer op. Raar idee dat je in het binnenland van Zweden op zo ruim water vaart. Na 35 mijl duiken we de Ekens ‘scherentuin” (een archipel van rotsen en eilanden) in. Deze begint bij het oude vuurtorentje Naven.

Vandaag is het voor het eerst niet zonnig, maar juist bij het gescharrel tussen de rotsen en eilanden  komt de zon vol door. Het is er dan ook zo mooi. Op de genua varen we door een verstild eilandenrijk; we genieten van de steeds weer verrassende doorkijkjes. En als toetje doemt deze eindbestemming voor ons op.

Het slot te Läckö. En zo liggen we dan aan de voet van dit sprookjesachtige uit 1681 daterende bouwwerk.

De volgende dag krijgen we bij gebrek aan andere toeristen  (in het topseizoen 1500 per dag) een privé rondleiding door een deel van dit slot. De historie van Zweden komt voor ons tot leven. De belangrijkste bewoner was een Franse krijgsgevangene, De la Gardie,  die het tot zwager van de Zweedse koning heeft geschopt. Uiteindelijk werd hem dit overigens weer fataal. Omdat hij te machtig werd heeft de koning zijn bezittingen weer afgenomen en mocht hij niet begraven worden in de crypte van het slot.’s Middags fietsen we over het eiland, waarop dit slot ligt. Weer een prachtige dag. We bezoeken nog het oude vissersdorpje Spiken waar het gezellig toeristisch is.

En dan volgt de oversteek naar de oostoever van het Vänernmeer.

Met flinke wind zeilen we naar Mariestad, waar we midden in het eindexamengedruis vallen: drinkende en schreeuwende kids die op vrachtwagens door de stad worden gereden. Van de stad zelf zijn we niet onder de indruk. Jan en Karen trakteren ons hier op een heerlijk dinertje in een leuk restaurantje aan de haven. We sluiten de avond af met een Pintailtje (irish coffee) aan boord. We hadden een enorm gezellige week met elkaar. Ook wel boffen met dit prachtige weer.

Zaterdagochtend vertrekken zij weer met de trein naar Gotenborg om daar hun auto op te pikken. Wij varen naar Sjötorp, de aan het Vänern gelegen ingang van het 190 km lange Götakanaal, dat ons over meren, riviertjes en kanalen zal voeren. Ons wachten 58 sluizen en 45 bruggen die voor ons open moeten. Van verschillende Zweden hebben we al gehoord dat het kanaal ook wel het ‘Divorce Channel’ wordt genoemd. Een hele uitdaging, maar..we houden hoop! Het is in elk geval een toeristische trekpleister. Deze sluizen, die allemaal dezelfde afmeting schijnen te hebben,  zijn mini mini, Er kunnen slechts vier zeilboten in, het verval is 2 á 3 meter per sluis en het water komt soms als een wildwaterbaan van voren de sluis inzetten. Het idee is dat ik vóór de sluis aan wal stap met de achter- en voorlijn die dan al aan de boot vastzitten, dan vaart Frits de boot de sluis in en Ineke loopt met de aan de boot bevestigde lijnen langs de kant van de sluis en bevestig deze aan daar aanwezige meerringen.

De voorlijn staat ver naar voren en bij het omhoog komen van het water draait Frits deze lijn achter met een lier aan, zodat de boot langszij blijft. Appeltje eitje. Het oogt allemaal erg idyllisch en kleinschalig. En het publiek zit te genieten op de nabijgelegen terrasjes.

Na drie sluizen, waarin wij de enige te schutten boot blijken te zijn, voelen  we ons volleerde sluisgangers. We meren af in (nog steeds) Sjötorp en met veel moeite krijgen we de dieselpomp aan de praat, althans het creditcardgedeelte. We liggen hier in een rustiek kommetje met een prachtig uitzicht.

Het sfeertje dat hier hangt is een beetje Frieslandsfeer. We zijn duidelijk op binnenwater. We zijn benieuwd wat het kanaal ons allemaal brengt...