Als we woensdag wakker worden is het windstil. Er ontstaan boven land al gauw stapelwolken. Een prachtig gezicht, het vrijwel blakke water met die wolkenpartijen.
Ons zog loopt door tot de doorgang tussen Arø en Arøsund
Van het weidse water
komen we in de bosrijke omgeving van Middelfart
We meren af in de buiten de stad gelegen marina aan de zuidkant van Middelfart.
Happy hour in de kuip
De voorzieningen (badkamers, wasmachines) zijn hier goed, het is alleen even fietsen naar de supermarkt. Maar ook dat is een leuk tochtje over fietspaden en door een buitenwijk. De doorsnee nieuwe Deense wijken worden gekenmerkt door vrijstaande laagbouw met een laag schuin dak, heggen en kort gemaaid gras rondom aan meestal brede, rechte wegen zonder bomen. Het doet erg saai en kaal aan.
De Deense laagbouw
Donderdag varen we niet, het is 12 graden overdag, bewolkt en winderig. Omdat onze dieselkachel nog niet aan de praat is, kunnen we onderweg niet even opwarmen.
Frits monteert ondertussen de nieuwe toiletpomp, niet het fijnste karwei, en verdiept zich verder in de kachel. ‘s Middags lopen we nog een stukje van het Kleine Belt pad. Halverwege, helemaal buiten de bebouwing, ontdekken we een visverkoop en daar slaan we toe.
Vrijdag vertrekken we vroeg naar het eiland Samsø. De wind zwakt meer en meer af.We rollen de code D in en uit. Wat zijn wij blij met dit zeil, dat met het kleinste zuchtje wind nog snelheid genereert.
Het haventje van Ballen op Samsø doet gezellig aan. Er is veel leven, dito restaurantjes.
We treffen daar Kustzeilers Jos en Annemarie (Virtue) en Kees en Vera (Aldebaran). Jos en Kees strietsen Frits de mast in om de kapotte windgever uit het topje van de mast te halen. We zetten er een nieuw vaantje (het oude was afgebroken) en molentje op, maken het draaimechanisme weer goed gangbaar en dan is het afwachten op een volgende tocht naar boven. Die vindt de volgende dag plaats. De naast ons liggende Denen willen niet helpen. “Ik ga nu drinken”en “we willen die verantwoordelijkheid niet nemen”(?!). De bemanning van de Push Up, een enthousiast jong Nederlands stel, wil dat wel doen. Ze vinden het leuk en Madeline biedt zelfs aan om de mast in te gaan. Dat laat Frits niet op zich zitten. Ticho hijst hem als een speer naar boven, Frits monteert de boel weer en na een check of het werkt, ja dus, kan hij weer naar beneden zakken. Mooie demonstratie voor de Denen hoe je dat doet. Gezellige borrel volgt.
We fietsen nog een stuk over het eiland. Het is groen, licht heuvelachtig. Langs het water gaan we weer terug.
Zondag 5 juni zeilen we, weer met weinig wind en met de code D in en uitgerold, naar Grenaa. Ons opvouwbaar zonnepaneel leggen we, vastgeknoopt aan beide handrails, op de garage van het schuifluik en zowaar, de stroom druppelt binnen! De volgende dag, Tweede Pinksterdag, is grijs en winderig. We lopen het St. Gertrudispad naar de 3 km verderop gelegen stad.
Het gaat regenen als we daar zijn. Het is een grote verlaten boel, niks is open. Bij toeval ontdekken we nog een Italiaans restaurant dat open is. Daar wachten we met een lunch het einde van de bui af.
Het blijft stormen, dat betekent nog een dagje blijven. Alle gelegenheid voor een was. En verder maken we een wandeling door de duinen, waar een groot huisjespark staat (zoals we dat op Schiermonnikoog en Vlieland hebben).
Nu, woensdagochtend, hopen we vanmiddag naar het midden in het Kattegat gelegen Deense eiland Anholt te varen.
