De schutting in de sluis bij Arzal is altijd weer een belevenis. De Fransen zijn niet
gewend aan sluizen en dat is te merken. We hebben ook veel bekijks.
Deze
dagen hebben we een vast patroon in het weer. De dag begint heerlijk zonnig,
dat leidt tot opwarming van het land en de aanwezige vochtige lucht stijgt op en vormt dikke
cumuluswolken.
Als
ze hoog genoeg zijn, dan vormen zich aan de onderzijde zeer donkere wolken. Het
is dan zo rond 15.00 uur. Met de noordwesten wind waaien deze de zee op. En vervolgens komen daar buien en wind uit.
Dat
merken wij op onze tocht van Arzal westwaarts naar La Trenité sur mer, een
afstand van ongeveer 30 mijl. We hebben vanaf het begin tegenwind en het schiet
niet op met kruisen (en lichte tegenstroom). Als de buien met dito wind ook nog
doorkomen wordt ons doel voor donker onbereikbaar en buigen we af naar de zuidelijk gelegen vissershaven La Turballe. Toch nog
weer 30 mijl gezeild over een afstand van zo'n 10 mijl. .
De
volgende dag zeilen we met rustig zonnig weer 5 mijl noordelijk naar Piriac,
een leuk plaatsje met een oude kern.
 |
| zicht vanuit het havenkantoor op het zeefront |
De
kerk is kennelijk een favoriete trouwlokatie, want telkens als we er zijn, is
er een huwelijk. De volgende dag presenteren lokale schilders hun werk op het
plein voor de kerk..
Het
blijft maar NW 4-5 Bft waaien en daarmee komen we hier niet weg. De haven
kunnen we alleen uit rond hoog water en dat is ‘s ochtends héél vroeg (met
temperaturen tussen 4 en 8 graden; doen we dus niet) en in de middag. Maar
kruisend kunnen we dan voor donker geen haven bereiken (behalve Arzal en la
Turballe, maar daar willen we niet heen). Dan de fiets maar op. We maken een
mooie tocht langs de kust naar het noorden via de véloceanroute, een soort
Pieterpad voor fietsers langs de oceaankust. We komen op prachtige plekjes.
 |
| Quimiac |
We
zien zelfs in een miniscuul haventje een boot met de Friese vlag nog aan het
want, naast nog heel wat andere wapperende zaken.
En
de enige horecagelegenheid die open is, is ook nog een toepasselijke.
Achter
ons aan de steiger ligt een grote Linssenvlet van een Franse eigenaar. De
volgende ochtend is hij verdwenen. Nieuwe ligplaats:
 |
| Navigatiefoutje? |
’s
Middags wordt zij door een visser binnengesleept. Ja, het is hier rotsig voor de uitgang van de
haven.
De
volgende dag is het iets minder (tegen) wind, wel zonnig maar fris, en we vertrekken alsnog naar
Houat of La Trinité, al naar gelang het uitkomt. Precies op de plaats waar we
onze tocht naar La Trinite afbraken, doemt nu een nieuwe hindernis op: de net vol geladen
watertank loopt leeg in de boot. We liggen inmiddels ook aardig te stampen. Dus
hozen en water weg laten lopen via de kraan. We hebben dus toch een lek in de
tank. Mooie winterklus voor de werf. Uiteindelijk meren we af in La Trinité. Met de verwarming stoken we de
boot weer droog.
Vanuit
La Trinité fietsen we woensdag in het zonnetje naar het mooie stadje Auray. Alles wordt
hier, zoals in heel Bretagne, tweetalig
(Frans en Bretons) aangeduid, zoals op de wegbewijzering.
Auray
verrast ons, een oud handelsstadje, dat via een uitloper van de Golf van
Morbihan met de oceaan verbonden is. De bouw van het nabij gelegen Lorient
betekende de ondergang van de handel.
In
de kerk staat St. Goustan vast op de preekstoel, mét vis en bijbel. Geen plek
voor mijnheer pastoor.
Met
de kaart van de VVV in Auray, de app
maps.me en met hulp van Fransen onderweg vinden we uiteindelijk leuke fietspaden, soms net geitenpaadjes, die ons weer buiten de provinciale 70 km wegen om terug voeren naar La Trinité. De bewegwijzering van
de fietspaden, die elders zo goed is, laat
hier echter wel te wensen over. We fietsen heel wat om.
Als
we terugkomen bij de boot wordt er alweer druk gewandeld en gevist op de pier
achter onze boot, waar de grote wereldrecord houdende maxitrimarans liggen
afgemeerd. Blijft leuk om ze te bekijken.
We vinden Zuid-Bretagne een erg mooi vakantiegebied, leuke stadjes, mooie natuur om te wandelen en te fietsen en overal stranden en haventjes. En dan hebben we de eilanden deze weken nog niet eens aangedaan.
