De laatste dag in St. Marine maken we nog een mooie kustwandeling.
Dan laten we dit leuke dorpje weer achter ons.
Met een Wzw wind 4 zeilen we probleemloos door de Raz du Sein, na nog wel even ingehouden hebben te hebben om precies op de kentering daar te zijn. Het wordt een heerlijke zeiltocht de baai van Douarnenez in om daar in de haven van de Douarnenese wijk Treboul af te meren. Aanvankelijk aan de buitensteiger voor de visiteurs, maar na een nacht schommelen op de swell hebben we gauw een betere plaats gevraagd en gekregen. Qua diepte kunnen we hier net liggen. Op de foto ligt het haventje links boven.
Dat
geldt niet voor de volgende steiger, waar twee schippers hun boot met
een gerust hart hadden afgemeerd, maar ze hadden even niet op de diepte en het tij gelet.
Het
is een paar dagen grijs weer, dan lijkt alles wat
mistroostig en saai, maar de derde dag klaarde het op, werd het
drukker en zag het er beter uit.
Douarnenez, van oudsher een belangrijke vissershaven (sardientjes) heeft ook een oude haven, niet geschikt voor diepstekende jachten. Maar vanaf een terrasje ziet het er allemaal erg leuk uit.
En
dan is er nog de stadshaven, maar daar kregen we een benauwd gevoel
bij. Het was er ongezellig, geen passanten, de wallekant was ook niet
zo aantrekkelijk en vlakbij lag een hoge verkeersbrug. Bovendien kan
je alleen rond hoog water weer vertrekken, een beperking. Dus daar
liggen we niet. Als we naar het centrum gaan, dan lopen we over de passarelle, de voetgangersbrug op de foto.
Op de laatste dag lopen we ook hier een stuk langs de kust. We genieten van dit soort uitzichten.
Maar op een gegeven moment loopt het pad wel erg dicht langs het randje. Met dit uitzicht onder me. Beetje eng.
Bretagne is: rotspartijen, strandjes, mooie kustroutes, heel veel bloemen, vooral hortensias en Afrikaanse lelies,
en heel veel blauwe luiken en deuren met kanten gordijntjes en smeedwerk.
Bij ons vertrek uit Douarnenez passeren we deze lokale schoonheid.
Ook nu weer is het een mooie zeiltocht, lekker in het zonnetje langs prachtige kusten
We meren af in Camaret sur Mer, waar naast de haven dit eeuwenoude kerkje staat.
Dit keer verkennen we de straatjes achter de boulevard. Hier hebben zich wat kunstenaars gevestigd, maar het is er erg rustig.
De volgende dag zeilen we met een rustige wind door het Chenal du Four. Zo rustig hebben we het daar nooit gehad. De kustwacht draait wat rondjes om te bekijken wie er varen.
De vuurtorens op de wal bij de ingang zijn een bezienswaardigheid.
Pas op het laatste traject naar l’Aber Wrac’h komen we in een onrustige stroomsetting terecht.
Hier meren we aan de buitensteiger achter de Anna van Irene en Maarten af. We praten tijdens de borrel bij. De volgende dag is een echte miezerdag. Mistig, vlagerig en sprietsregen waar je half nat van wordt, heel af en toe breekt een bleek zonnetje door. We blijven liggen. Goed moment voor dit blog. Gelukkig hebben we beter weer in het verschiet.
