Noord Spanje revisited, maar nu in de zon

Van Ribadeo hebben we een heerlijke zeiltocht naar Gijon, zon, matige wind, net bezeild. Gijon is een en al leven, en daarin hebben we ons twee dagen ondergedompeld. We lopen als we de stad ingaan langs een cidermonument, waarbij we ons telkens afvragen of dat in Nederland uberhaupt mogelijk zou zijn. Eindeloos veel flessen in cirkels opgebouwd. En nooit mist er een; er ligt ook geen glas van kapotte flessen op de grond. 

Sidra is dé drank in Asturië, te drinken in een sidrería.

Met de bemanning van de Hartstocht, die we hier weer treffen, doen we ons tegoed in een visrestaurant langs de haven. Als we niet begrijpen welke vissen er allemaal op de menukaart staan, verdwijnt de vriendelijke serveerster en komt heel inventief terug met een grote schaal vol verse vissoorten die ons glazig aanstaren. We kiezen allemaal en andere vis. Op straat vóór het restaurant is het een gezellige drukte van borrelende mensen. En dat gaat tot laat door.

We gaan vervolgens nog één plaatsje oostelijker, naar Ribadesella. Als er één plaatsje een pareltje mag heten, dan is het deze wel. De invaart is alleen bij hoog water mogelijk, we maken een nauwe slinger om een strand heen en komen dan in de rivier de Sella terecht.

 

Er is één mooie steiger, waar bezoekers langszij kunnen afmeren. De rotsige ondiepte bij deze steiger die bij HW onder water staat, is helemaal niet gemarkeerd. Dat moet je echt uit de kaart halen. Veel boeien voor de navigatie zien we in Spanje uberhaupt niet. Eigenlijk alleen bij handelshavens.

 

 

Het plaatsje ligt aan de voet van de Picos de Europa, een bergketen met bergen van 2500 meter. Deze bergen zijn erg vaak in wolken en nevelen gehuld. Vanaf onze ligplaats hebben we mooi zicht op op de bergen. We vinden het een vreemde gewaarwording, óp de boot en zicht op bergen die niet onderdoen voor de Alpen.

Ons uitzicht vanaf de boot. Op de voorgrond de ongemarkeerde 'dijk' op 15 meter afstand parallel aan onze steiger. 

Aan de zeekant is de badplaats. Hier staan prachtige panden, gebouwd in het begin van de vorige eeuw door lieden die hun fortuin in Zuid Amerika, en vooral in Cuba met de tabakshandel, hebben gemaakt.

 

Het stadje is gezellig, veel terrasjes. Hier doen we ons voor het eerst tegoed aan de Spaanse sidra. Je moet dan wel een hele fles soldaat maken. Eigenlijk nemen we het alleen omdat we ook zo’n tapautomaat als de buurman op ons tafeltje willen hebben. Leuk speelgoed. Een druk op de knop en de cider spuit onder hoge druk van enige hoogte het glas in. Verder smaakt het vooral wat wrang/bitter.

Met Joost en Vera van de Hartstocht maken we een tocht door de bergen, de Picos de Europa, een nationaal park. Dat kostte wel wat moeite: eerst met de taxi naar een dorpje 25 km verderop, daar auto huren. Op de terugweg konden we van dat dorp met de bus weer terug naar Ribadesella.

 

Eerst bezochten we Covadonga, een bij de Spanjaarden zeer bekende lokatie, waar de overwinning van Don Pelayo op de Moren wordt herdacht. Op die plek staat in een grot een klein kapelletje (waar Don Pelayo in die grot zijn manschappen had ondergebracht)

 

en vlak daarbij is een kathedraal gebouwd op de top van een heuvel tussen de hogere bergen. Zowel in de kapel als in de kathedraal worden non stop missen gehouden.

 

In Cangas de Onis, een vroegere hoofdstad van het Asturische rijk, lunchen we aan de voet van de Romeinse brug, waar een groot kruis aan hangt. Hetzelfde kruis is verwerkt in de vlag van Asturië.

 

en vervolgens gaan we op weg, bocht na bocht, naar een van de mooiste kloven in dit gebergte. De wanden rijzen steil op, er is alleen ruimte voor de rivier de Sella en de weg.

 

Na een middagdrankje in een dorpscafé begint het te regenen en dat wordt alleen maar erger. In het onweer komen we weer op de boten terug. Vol indrukken van het gebergte waar we vanaf de boot tegenaan kijken.

We liggen te wachten op goed weer om over te steken. Gelukkig hier, want je kan veel doen. Zo maken we een fietstocht richting de voet van de bergen door een lieflijk landschap. In de middle of nowhere staat daar dan toch maar weer een prachtig restaurant met een fraai terras op ons te wachten voor onze ochtend café con leche. We hoorden later dat het ‘s middags helemaal vol zat.

En nu bekijken we veel weersites, windy, meteo france, meteo consult, zygrib. Wat blijkt, niets is zo veranderlijk als het weer; dat geldt dus ook voor de voorspellingen!!

Groeten uit dit bergachtige gebied.