Zonnige Rias Bajas

We blijven nog even op de ria de Pontevedra. Van het toeristische Combarro varen we in erg warm windloos weer naar een grote badplaats aan de noordzijde, Xanxenxo.

Het ziet er zo wat saai uit, maar dat is het beslist niet.

Ook hier meren we af bij een Real Nautico club, ofwel Koninklijke club, denken we. Er is een enorm clubgebouw met zwembad en gym.

Ons Real- steigertje ligt vooraan

We meren af aan een steiger aan de voet van dit mooie gebouw maar dat blijkt niet de haven van de Real club te zijn. Er liggen wel megajachten die in de Middellandse Zee wel kunnen meekomen. We verhuizen naar de Real-steiger. Om het dichtbij het stadje en een ministrandje gelegen Koninklijke steigertje op te komen is dan weer wel een vingerscan (!) nodig. Het is hier in de Spaanse havens overal zeer goed beveiligd. Elke steiger heeft meestal een eigen sleutel. Een gedoe, want die moet je bij vertrek ook weer inleveren en als je aankomt tijdens de siësta, moet je bij gebrek aan sleutel aan boord blijven. In de volgende haven vindt de bewaking na 22.00 uur zelfs plaats door een hond (Spanjaarden hebben hier overigens veel waak-keffertjes; als je wandelt levert dat een heel concert op).

Overal waar we komen zijn ondergrondse parkeergarages dicht bij het strand. Deze in Xanxenco is versierd met een reuzekerel.

 

Spanje staat vol met kruisbeelden. Deze kunstenaar speelt daar mooi op in, en verdient een zakcentje.

De volgende dag varen we naar een haven een mijl verderop, Portonovo. Hier gaan we voor het eerst naar het strand. Het water is even boven de 20 graden en Frits waagt zich aan een zwempartij. In Portonovo komt het leven zoals overal langs de kust pas laat op gang, 19.00 uur borrel tapastijd, en vanaf 22.00 uur het avondeten. Met moeite kunnen we een tafeltje langs de boulevard bemachtigen om te eten. Als borrelhapje krijgen we aangeboden grote sardienen die aan de overzijde van de straat op de boulevard geBBQd zijn. Viva España. Het is om 23.00 uur één grote pantoffelparade, kinderen en baby's doen net zo goed mee. Het trekt allemaal aan ons tafeltje voorbij.

We zeilen over een vrij gladde zee naar de volgende Ria, de Ria de Arousa, de grootste en met een aantal eilanden, en meren af in Vilanova de Arousa. Het noordelijk deel van de ria ziet er zo uit:

Vilanova ligt net schuin boven het glas wijn en Cambados er schuin onder.

 

Vilanova is als plaats niet zo bijzonder, het is echt op de visserij gericht. Er ligt een grote vloot, van klein tot groot.

Maar als uitvalsbasis voor een fietstocht naar het 8 km zuidelijker gelegen Cambados prima. Deze havenplaats is te ondiep voor ons om er met de boot te komen. We fietsen over landelijke kronkelige weggetjes langs de wijnroute van de Rias Baixas.

 

Cambaros is het centrum Van de D.O. Rias Baixas wijn. Het is een van de leukste routes die we gefietst hebben. Erg kleinschalige wijnbouw, allerlei soorten optrekjes, smalle weggetjes, mooie vergezichten.

 

Ook Cambados zelf is een leuk plaatsje.

Winkels en terrassen voor de wijn

 

Met veel nauwe straatjes in de oude visserswijk en imposante gebouwen aan de noordzijde, die nu als wijnhuis fungeren. We kopen een paar flessen wijn van een van de beste soorten uit deze streek en krijgen daar een mooie doos bij. Ook in Nederland te koop overigens. De wijn is vergelijkbaar met een Riesling. Hup, in de fietstas ermee.

 

 

We varen, na een nachtelijke stop in Riveira, de Ria de Arousa weer af. Onderweg zien we een bijzondere manier van vissen. Tussen de rotsen en ondiepten trekt een vissersschip een zeer groot in de rondte uitgelegd net in via de boeg en de achterkant. 

Er is - alweer - geen wind, dus we motoren naar het leuke plaatsje Muros aan de gelijknamige Ria. We vinden deze kleine ria de mooiste qua natuur. Waar je ook maar kijkt vanuit de haven, je ziet hoge met vooral eucalyptusbomen begroeide, soms rotsachtige ruige heuvels. Op de heenreis lagen we hier in de regen.

 

Eigenlijk zijn de ria’s van noord naar zuid steeds meer bebouwd.

Hoe veranderlijk kan een weersvoorspelling zijn: ‘s avonds is voor de volgende dag nog matige noordoostenwind voorspeld, ‘s ochtends vroeg een verwachting van windkracht 6 uit noord-noordoost in de middag. Tja, dat is forse tegenwind en dat bij Kaap Finisterre, dus we blijven een dagje liggen. Dat pakt goed uit. We klimmen omhoog in het dorp en vragen de weg naar een nabijgelegen dorp aan een paar arbeiders. Al snel komt de eigenaar van een van de mooiste panden naar buiten om ons te woord te staan. Hij blijkt vroeger als zeeman vanuit Schiedam gevaren te hebben. Dat is dan al de derde Spanjaard waarmee we aan deze ria in gesprek komen, die als zeeman in of rond Rotterdam (HAL) gewerkt heeft. Het gaat ze nu goed!

In het zonnetje maken we vervolgens een mooie wandeling hoog over de heuvels.

 

We zien ook veel oude bouwseltjes en vragen ons af of dat ooit door mensen bewoonde hutjes zijn.

 

Ook weer mooie uitzichten over het water.

 

Er zijn  inmiddels een kermis en twee podia opgebouwd, want het is...fiesta tijd! Er is altijd wel een heilige waaraan het feest wordt opgedragen. Om half elf ‘s avonds start de Spaanse buitenlucht disco op het plein naast de haven. Dat duurt dan zo tot vier uur ‘s ochtends. Onze oordopjes brengen enige uitkomst. Gedurende onze hele reis langs de Spaanse kust horen we knallen, net alsof lawines worden afgeknald of als zwaar vuurwerk. Het echoot lekker tussen de bergen door. Soms zien we even een lichtexplosie in de lucht. Dat alles blijkt bij (de vele) fiesta's te horen. Als we 's ochtends om negen uur wegvaren staat er al een man bij de haven pijlen met knalvuurwerk af te schieten. Zo varen we daar weg naar het 40 mijl noordelijker gelegen Muxia aan de Ria van Camariñas. Onderweg dikke mist (en nauwelijks wind). Dan geven de radar en de AIS wel een veilig gevoel. We zien van de kust, waaronder Kaap Finisterre, dit keer helemaal niets.

 

Pas in de ria verdwijnt de mist. Muxia ligt vrij dicht aan de zeekant van de Ria, maar de haven lijkt goed beschut. Het is een redelijk nieuwe haven, met héél veel lege plaatsen. Ook hier een zeer vriendelijke havenmeesteres die ons opvangt.

's Avonds komt de mist weer terug, Morgen hier maar blijven, want er is voor de hele dag regen voorspeld.