Vrijwel alle klussen van de megaklussenlijst, die we voor deze winter hebben opgesteld, zijn gedaan, de trossen kunnen dus los.
We verlaten Ketelhaven en weten niet of we er dit jaar terugkomen. Wellicht blijven we bij ons plan om de boot in Denemarken achter te laten. Niets is zeker in deze coronatijden.
Met een prachtige windkracht 3 zeilen we naar Hindeloopen, waar we een mijl zuidelijk voor de kust voor anker gaan.
Genieten van de mooie zonsondergang, alhoewel… die verdraaide windmolens die elk uitzicht verpesten (later zien we ze ook nog vanuit Vlieland!!)
De volgende dag zeilen we naar Makkum om daar onze nieuwe easyfurl (oprolbaar soort halfwinder) op te halen bij De Vries. Nu wachten op geschikt weer om ermee te oefenen.
We zijn enthousiast over de marina. Alles ziet er perfect uit. Het sanitairgebouw is letterlijk een tropische kas. Heel bijzonder. De hoofdsteiger wordt opgesierd door prachtige in corten staal uitgevoerde beelden van Marco Kaller.
En dan… gaan we naar de Wadden. We zijn gewend aan de grote Franse sluis in Arzal, dus we kijken er van op hoe klein de kleine sluis van Kornwerd is. Gelukkig kunnen we in de eerste schutting van 8 schepen mee.Met tegenstroom varen we naar Vlieland, deels op zeil, deels tegen wind en stroom in motorend. Daar belanden we in een overvolle jachthaven en vinden er met moeite een plekje bij de kleinere schepen.
We treffen daar de Swanta en met Hylke en Nel fietsen we het eiland over, maken er een prachtige wandeling door het bos en over het strand en we vergeten ook het natje en droogje onderweg niet. Heerlijke dagen.Sweet memories.
En ondertussen borrelen we ook nog wat af met de vele kustzeilers die daar liggen. Het verenigingsleven bloeit hier helemaal op na de coronapauze.
De laatste dag gaan we op excursie naar de Vliehors, een enorme indrukwekkende zandvlakte richting Texel, die doordeweeks militair oefenterrein is, maar waar we nu helemaal overheen kunnen tot we bijna Texel kunnen aantikken. Rest nog 1,5 km hard stromend water.
Na drie dagen vertrekken we naar Terschelling. We zijn lui en zeilen met weinig wind alleen op de genua. Kunnen we langer genieten van het tochtje :-) . Het eerste stukje langs Vlieland zelfs alleen op de motor. Op zee ontstaat zeemist (zeevlam).
Die blijft dit keer ten noorden van de eilanden hangen. Op Vlieland kelderde op een dag rond een uur of zes de temperatuur van 18 naar 12 graden, toen daar mist binnentrok.
Het is laag water en de platen liggen dus droog. Lekker bedje voor de zeehonden.
Op Terschelling is genoeg plaats. We blijven er een paar dagen.
