Terwijl we in verband met de voorspelde harde wind net plannen hadden gemaakt voor nog een dag Göteborg blijkt de wind dinsdag plots afgenomen tot 4 à 5 Bft. Yes, we gaan weer varen. We motoren het eerste stuk tegen de wind in en vallen dan naar het noorden af. We passeren allerlei leuke eilandjes. Het is op het water zo koud, dat we wat eerder dan gepland stoppen bij een van de eilanden die we passeren, Källö-Knippla. Ook weer een toppertje.
De plaatsjes doen allemaal mediterraan aan door de witte bebouwing. Alleen de temperatuur maakt ons duidelijk dat we in het noorden zijn. 13/15 graden, en ook het water is slechts 13 graden. Maar de Zweden...die gaan gewoon zwemmen!
De haven, die zelfs meerdere kommen heeft, is nog leeg en de restaurantjes gesloten.
We vinden het prachtig hoe de rotsen de basis voor huizen vormen en soms gewoon een onderdeel van de tuin zijn.
Als je tot rust wilt komen moet je in juni naar deze eilandjes komen. Af en toe kom je iemand tegen. We vinden het wel goed zo. We genieten ook nog van de lange dagen, het wordt pas om 23.30 uur wat schemerig.
Woensdag 15 juni. Het is zonnig en 3 Bft west. We gaan voor een rondje Tjörn/Mjörn.
Het is een prachtige tocht, tot in de smalste doorgangen bezeild. Eerst zien we nog wat leuke eilandjes en daarna gaat het over in het ruwe rotslandschap van de kust van het eiland Tjörn.
en aan de andere zijde bossen
En dan zeilen we door een smalle doorgang tussen de rotsen naar Marstrand
waarna de plaats zelf opdoemt, het zeilmekka van Zweden.
Een luxe havenplaats met veel afmeermogelijkheden. Nu is het er nog erg rustig, maar dat is in het hoogseizoen wel anders.
De dag eindigt een beetje met een deceptie. We meren af in Stenungsund, een stad ten oosten van Tjörn. In de beschrijving staat dat het een levendige zeilersstad is. Wat blijkt, de haven ligt aan de voet van het winkelcentrum en om deze te bereiken varen we eerst langs de industriehaven. Wel worden we voor het eerst door een havenmeester geholpen bij het afmeren. Top! ‘s Avonds nog gezocht naar een leuker stadsdeel, maar niet gevonden.
Donderdag 16 juni. We gaan verder met ons rondje Tjörn en Mjörn. Er staat niet veel wind en het is zonnig. We genieten van dit tochtje.
De verlatenheid en weidsheid
De rotsen aan de kust van Tjörn
En als kers op de pudding vinden we een
prachtige beschutte plek, waar we aan de rots kunnen afmeren. Op het
eiland Kälkerön, een natuurreservaat. Om schade aan de waterplanten
tgv hekankeren te voorkomen, zijn hier al hekboeien uitgelegd. Dat is
makkelijk afmeren! En helemaal nu een vriendelijke Duitser die hier al is afgemeerd, onze lijn door het stalen oog op de rots haalt. Daarna maakt Frits het af.
Alleen is het nog wel een dingetje om af- en weer op te stappen. Dat doen we door via een extra lijn abseilen.
We lopen nog wat over het eiland, maar dat is een geklauter over rotsen en tussen lage begroeiing door. Kort wandelingetje dus.
Het navigeren door de scheren is wel spannend. Gelukkig staan er routes met een minimale diepgang op de kaart, dus gewoon maar het stippellijntje blijven volgen...
Er komt aan het eind van de dag veel wind aan en dan willen we beschut liggen. We zijn om 7 uur al op, zonnetje in de kuip. Op de motor varen we tegen de wind in naar open water. Aan alle kanten doemen rotsen op en er is geen betonning. Leve de plotter! We komen in steile korte golven terecht. Zodra de koers bezeild is, draaien we de fok uit en zeilen we naar Gullholmen op het eiland Stora Harmanö.
‘s Middags wandelen we naar de voormalige loodsenuitkijkpost. Wow, helemaal rondom een mooi uitzicht over de scheren.
Hier werd vroeger de stormbal gehesen
En hier zijn we doorheen gezeild.
Het autoloze eiland Härmanö bestaat afgezien van het plaatsje Gullholmen, vooral uit rots. Ruig gebiedje hoor.
De volgende dag waait het stevig. Koppen op het water.
Alle
tijd voor een wandeling door het oude vissersdorpje. Het doet ons aan
Marken denken, alleen is dit in de hoogte gebouwd. En hier zijn het
allemaal tweede huisje geworden voor de Zweden van het vasteland. Overal om de huisjes zijn planten te zien.
En ‘s middags, na een succesvolle test van ons zonnepaneel, gaan we nog een keer de rotsen op. Hoewel het zonnig is, is het door de wind erg koud. We klauteren van de ene rots naar de andere. En dan maar hopen dat we het paadje met de afdaling naar beneden nog terug kunnen vinden...
Morgen weer verder.
