Op onze laatste dag in Flensburg ontdekken we nog een leuk plekje, de Rote Strasse. Een kleine straat met vijf hofjes, allemaal anders. Nu in gebruik voor horeca en kunstenaars.
Je ziet Frits met
een rolkoffer, die hebben we maar gekocht voor de terugreis met de
nachtbus. We hebben nogal wat spulletjes mee te nemen.
Als we uit Flensburg wegvaren, zeilen we langs de marinejachthaven. Hier staat een imponerend groot gebouw met een geweldige hoge trap naar de ingang. Het is de marine-opleidingsschool van Duitsland.
We zeilen met prachtig weer een stuk terug in de fjord en meren af in het Deense Egernsund. De grens van Duitsland met Denemarken loopt precies in het midden van de Flensburgerfjord. De haven Marina Minde heeft voor ons de eerste keer drijvende steigers. Eindelijk niet het gedoe met lange afmeerlijnen. Het is een prima haven met een geweldige slechtweer accomodatie. We wilden deze haven die in de Drietand in de rubriek Verre ligplaats had gestaan, wel eens met eigen ogen zien. Ziet er tiptop uit.
Hier lopen we een stuk van het gendarmepad. Zo genoemd omdat de Deense grenswachters begin vorige eeuw dit pad gebruikten tijdens de bewaking van de Duits-Deense grens. Het levert mooie vergezichten over de Flensbugerfjord op.
De weerberichten geven overmorgen veel regen en wind af, later oplopend tot wel 40 knopen. We zeilen daarom naar de marina van Sönderborg, dan hebben we een stad achter de hand om er even uit te gaan. We kunnen daar mooi langszij liggen. Het blijkt de eerste twee dagen echter lekker warm weer te zijn met maar een paar korte buien. Met de buienradar erbij wandelen en fietsen we twee dagen tussen de buien door. Prima warme dagen.
En dan gaat het
uiteindelijk toch stevig waaien (en regenen) uit het zuid westen. Dat betekent dat het
water in Sönderborg daalt, en snel ook. We dreigen zelfs met de zijkant van de boot onder de
steiger te raken. De stootwillen hangen zo hoog aan de reling dat ze
nauwelijks nog contact met de romp hebben. We kijken zelfs onder de steiger door!
Maar Frits is vindingrijk. Hij bietst ergens op het haventerrein een plank hout en boort er snel gaten in, touwtjes eraan en we hebben een wrijfhout. Paar grote stootwillen ertussen en we liggen als een huis aan een ondersteunende paal van de steiger. We beschikken namelijk sinds kort over een mega grote stootwil, opgevist in de buurt van Flensburg. Aan boord bleek deze echter zo groot te zijn dat we hem nergens konden bergen. Dus schoongemaakt en maar leeg laten lopen want je weet maar nooit of je hem nog eens kan gebruiken...
Nu hebben we hem al nodig, maar hoe op te blazen? Met de fietspomp lukt niet en de havenmeester heeft geen passend ventiel, dus bij de fietsenwinkel een geschikt ventiel gekocht en in de haven met een compressiepomp opgeblazen. Wij blij.
Op deze regendag gaat Frits aan de slag met de omniaoven. Hij bakt een heerlijke worteltaart. Toppertje!
Als op de derde dag
de wind gaat liggen, varen we 's avonds op de motor van de marina naar een
nabijgelegen verenigingshaven in Odden, een buitenwijk, aan de Als
Sund. Daar hebben we afgesproken met Henk en Klaas van de Spirit
of Eden. Het worden twee
gezellige dagen.
En dan wordt het tijd om naar onze nieuwe thuishaven te zeilen. Het havenkantoor kan zich meten met dat van La Roche Bernard. Klein maar fijn, in Deense stijl.
Hier wachten nog wat klussen. We maken het hele dek met soda en een schuursponsje schoon, met een mooi resultaat. Frits loopt de motor helemaal na, de genua gaat eraf en vouwen we op de steiger netjes op. Ondertussen maken we hier en daar een babbel met havengenoten, Engels en vooral Duits. Iedereen lummelt hier wat op zn boot, vertrekt of komt net weer terug.
Woensdag is het erg mooi weer en trekken we er nog een keer met de fiets op uit. Met de app Mapy (tip van Henk en Klaas) vinden we een leuke fietsroute in de omgeving. Die gaat dan wel over dit soort paadjes:
Tot besluit bezoeken we het slot van Augustenborg dat een paar honderd meter van de haven verwijderd is. Het slot was met de vele bijgebouwen tot tien jaar geleden in gebruik als psychiatrisch ziekenhuis. Nu is er kunst te zien, een mooie tentoonstelling in een interieur waar je de oude ziekenhuislucht nog ruikt en in de naargeestige kleine kamertjes de sfeer nog proeft. Een bijzondere combinatie van lokatie en kunst.
Een van de kunstobjecten is een zaal vol ballonkippen, gevuld met helium. Als je er langs loopt gaan ze bewegen, maar ze blijven wel al schuifelend en wiebelend met de pootjes op de vloer staan. Heel geestig. Lisa’s chickens van Benedikte Bjerre.
In de tuin drinken we onder het genot van een klassiek relaxmuziekje een koffie. Lazy sfeertje.
en dit is nu het uitzicht vanaf de Pintail op het laatste stukje van de Augustenborgfjord
(met rechts tussen de bomen : het slot)
