‘s
Ochtends om 7 uur gooien we de trossen los. Er is weinig wind uit het
noorden, zodat we beginnen met een motortraject met het grootzeil
bij. ‘s Middags komt de wind door en kan de motor uit. Een prachtig
halvewinds traject volgt tot de volgende morgen. Af en toe zien we in de verte een schip.
Het
is 's nachts volle maan en grotendeels onbewolkt. Daardoor is het niet helemaal
donker. Op de foto is zelfs nog een lamp van een visser te zien:
In
de loop van de ochtend moet de tuf weer aan. We beklagen ons dat we
dit keer helemaal geen dieren onderweg hebben gezien. We hebben het
nog niet gezegd of een groep dolfijnen komt met de Pintail spelen.
Daar
worden we weer heel vrolijk van.
Rond
15.00 uur varen we de havenpieren van zonnig Bilbao binnen.
We
zijn in Baskenland.
We
meren af bij de Koninklijke jachtclub. De hulphavenmeester die klaar
staat op de steiger blijkt geen verstand van afmeren te hebben. Hij
trekt onze boot (met de spiegel) zo ongeveer de steiger op, in plaats
van de lijn als spring te gebruiken. Dat werd een tikkie tegen de steiger. Gelukkig nauwelijks schade.
Voor
het eerst zien we in een Spaanse haven veel bedrijvigheid van zeilers
en motorbootmensen. Ook op de wal wordt hard gewerkt aan boten. We
nemen natuurlijk wel even een kijkje in het Koninklijke clubgebouw:
Buiten
is er zelfs een zwembad met badmeesters, die de enkele aanwezige
zwemmer goed in de gaten houden.
maar
de was doen we dan weer in een onooglijk en vies hokje, waar de
roestige wasmachine ‘vergeet’ te centrifugeren en dit ook de
droger te machtig wordt.
De
haven ligt ongeveer 10 km van het centrum van Bilbao af in een wat
luxere seniorenwijk met winkels. Strand naast de haven. Bekende brug vlakbij.
Met de metro zitten
we in 20 minuten in het centrum. Prima plek dus, zeker met de hitte
van vandaag.
We
dwalen twee dagen door de stad, die ons zeer verrast. Sinds de komst
van het Guggenheimmuseum eind jaren negentig is de stad opgeknapt en
zijn verlaten havengebieden op mooie wijze heringericht en bebouwd.
Het Guggenheim mochten we als ‘jubilados’ in. Wat een mooi woord
voor een ‘senior’. Van het gebouw werden we dan ook jubelend
blij. Wat een mooi lijnen- en kleurenspel.
en
de bekende puppy van Jeff Koons voor de entree:
De
stad heeft wel grandeur, we zien veel mooie statige gebouwen.
We
hadden gelezen dat het stadhuis van binnen prachtig moest zijn en dus
wilden we dat wel eens met eigen ogen zien, maar toen we er voor
stonden kon dat helaas niet, omdat er een ceremonieel iets
plaatsvond. De vele politie-agenten daar zetten daarvoor en masse hun
Baskische rode baretten op.
Door
de stad slingert de rivier de Nervion, waar je aan beide zijden helemaal langs
kunt lopen, met steeds weer mooie uitzichten.
We
dwalen verder eindeloos door de oude stad met haar smalle straten en
het mooie plaza nueva, waar het bij een van de barretjes goed toeven
is:
Eindelijk
zijn we ook weer in een plaats die bij ons ritme past: langzaam de
dag opstarten, (warme) lunch rond 15.00 uur en eten om 21.00 uur. En
vaak bestaat het avondeten dan uit die heerlijke borrelhapjes, de
pinxos, die je overigens de hele dag door kunt krijgen.
Om
nog wat meer te weten te komen over de Basken stappen we het Baskisch
museum binnen. Maar dat biedt vooral informatie over de periode van
de prehistorie tot begin vorige eeuw. Alles wat later volgde wordt
verzwegen. Kennelijk nog te gevoelig.
Onze
laatste (zeer warme) dag besteden we aan het op
orde brengen van de boot, weer wat technische zaken herstellen, etc.
Net nadat we besloten hebben om toch maar even een wandeling te maken
(15.00 uur) neemt de wind plotseling toe van 2 naar 8 Bft, met een
flinke draai in de richting. Alles danst in de haven. De temperatuur
daalt wel 10 graden en er komt een mistige vochtige lucht het land
binnen zetten. We redden de losgewapperde was van de Franse buren en
brengen op de Pintail nog wat extra lijnen aan. Zo’n snelle
weersverandering hebben we nog niet eerder meegemaakt. Het schijnt de
Galerna te zijn, een bekend fenomeen langs de Baskische kust,
waarvoor in elk geval een hoge luchttemperatuur en westenwind nodig
zijn. Na een half uur neemt de wind geleidelijk weer af. ‘s Avonds is het weer wolkeloos en vrijwel
windstil. Dat vindt de douane een goede tijd om ons met drie man een bezoekje te brengen. Minutieus wordt een formulier ingevuld met alle gegevens van ons en de boot.
Morgen gaan we oostwaarts, nog verder de hoek van Biskaje in.
