Een terugblik op Spanje

 Via La Turballe zijn we in La Trinité-sur-Mer terecht gekomen, waar het vlaagt en regent. Een goed moment voor een terugblik op ons Spaanse avontuur. 

Ter informatie voor anderen die hierheen willen varen geven we nu een wat langere tekst over onze ervaringen. Deze zijn beperkt tot de provincies Asturië en Galicië, van Ribadesella tot vrijwel aan de Portugese grens (Baiona). Baskenland hebben we niet aangedaan.

De bevolking vonden we heel erg vriendelijk en hulpvaardig, maar men spreekt nauwelijks Engels. Het levensritme ligt ons wel, ze werken van 10.00 tot 14.00 uur en van 17.00 tot ongeveer 20.00 of  22.00 uur (het daglicht klopt ook niet met de tijdzone. De ria’s liggen net zo westelijk als het westelijkste puntje van Ierland; eigenlijk dus op minimaal de Engelse tijdzone). De hele middag zijn de winkels dicht. Dat is wel eens lastig. De horeca gaat wel de hele dag door, dat spreekt ons zeer aan, en geeft veel gezelligheid. In de meest kleine gehuchtjes is altijd wel een barretje te vinden waar je ongeacht het tijdstip, wat kan drinken en eten. De cultuur van de tapas, die vaak bij de koffie en de drank gratis worden aangeboden, komt erg gastvrij over. Eten en drinken is hier erg goedkoop, voor wijn of koffie 1 tot 1,50 euro, en dan krijg je er zelfs tapas bij.

 

Het eten is vrij basic, als je vis bestelt, wordt die meestal perfect en puur klaargemaakt, dan heb je ook heel wat vis op je bord met hooguit wat aardappel. Aan veel groente doen ze niet , lijkt het.

 

 

Men neemt ook alle tijd voor je, ook als je op straat of in de winkel iemand wat vraagt.

Het gebied is nog weinig toeristisch en daardoor erg authentiek, zeker als je wat het achterland in wandelt of fietst. Als er al toeristen zijn, dan zijn dat vrijwel altijd Spaanse. In de jachthavens lagen we dikwijls met gemiddeld 6 andere bezoekende jachten, vaak Frans of Engels/Iers. Dat betekent dat we op het water ook weinig andere boten zagen, behalve dan wat kleinere vissertjes, en dat je snel contact had met die paar medezeilers.

Het een en ander is hier goed geregeld. Mooie, goed onderhouden wegen, strikte afvalscheiding, schone straten zonder hondenpoep (ook de toiletten tot in de kleinste barretjes zien er picobello uit), veel ondergrondse parkeergarages in steden en badplaatsen. Ook het OV gaat keurig op tijd. Wat over-geregeld is, is het inchecken bij de havens. Deze zijn verplicht om gegevens uit onze paspoorten, ICP en verzekeringspolis en onze vertrek- en geplande volgende haven in een systeem te zetten dat door wel zes instanties te raadplegen is. Bijna altijd maken ze ook kopieën van deze documenten. Uit privacy-oogpunt niet zo prettig. Tip: thuis veel setjes kopieën maken met deels afgeschermde gegevens.

Het is niet moeilijk navigeren. Of het specifiek dit jaar betreft weten we niet, maar we hadden vaak erg weinig wind, zodat de motor overuren heeft moeten maken. Dat gevoegd met de altijd aanwezige deining, maakt dat we regelmatig erg schommelden en/óf de zeilen heen en weer klapperden, zodat we deze maar streken. Voor het zeilen zit je beter in Bretagne.

Er zijn veel havenplaatsen met goede marina’s met ruim voldoende plaatsen voor bezoekers. De boxen zijn erg breed, mogelijk om het gevaar van tegen elkaar komende boten/masten in geval van binnenrollende deining te pareren. De havens zijn allemaal hetzelfde uitgevoerd, drijvende steigers met voldoende lange vingers, afgezet met rubber, en daarop veel makkelijk te beleggen klampen. Perfect dus. Tevens water en elektriciteit. Meestal staat er ook al een havenmeester klaar om te helpen afmeren. Het inchecken mag vervolgens best wel “mañana”. Vaak spreken ze alleen Spaans. En elke steiger zit achter slot en grendel. Is wel eens lastig want als de havenmeester siësta heeft als je aanlandt, kan je de steiger bij gebrek aan sleutel niet meer op, als je eraf geweest bent. En altijd eraan denken dat je de sleutel weer inlevert. Een tegenstelling tot Frankrijk waar iedereen altijd elke steiger op kan.

Qua weer was het voorjaar voor Noord Spanje uitzonderlijk koud en nat, het omgekeerde van Nederland; dat merkten we op onze heenreis met regelmatig regen en vaak grijze luchten. In de zuidelijke ria’s was het aangenaam warm, aan de noordkust blijft de temperatuur bij goed weer beperkt tot een aangename 20 tot 25 graden. Prima doeweer. De noordkust heeft een eigen dynamiek, de kust is vrijwel altijd nevelig, vanaf de zee gezien hangt er altijd een grijze wolkenlaag boven het land, maar de helderheid boven de zee strekt zich dikwijls (een deel van de dag) ook wel uit over het land. Als we het weer in Gijon volgen, zien we daar wel heel regelmatig regen vermeld staan. Dat was ook onze ervaring.

Aan weerberichten doen ze vrijwel niet in de jachthavens. Eigen internet is een must. Wij gebruikten voor het landweer de Spaanse app AEMET, voor het nautisch weerbericht was deze onvoldoende specifiek. Wij gebruikten daarvoor de Franse app van Meteoconsult Marine, waar voor de hele Spaanse kust per gebied alle relevante gegevens worden gegeven. Ook de app Windy (gebruikt bij de Volvo race) geeft een goed visueel overzicht van wind, vlagen, neerslag, golven en swell, handig voor de oversteek van de Golf van Biskaje. Dat geldt ook voor het programma Zygrib.

Qua bestemming is het een prachtig gebied met erg veel afwisseling. Van Caribische omstandigheden

 

 

tot ruige bergen

 

Wij dachten dat we in zeer kleine dorpjes zouden terechtkomen, maar veel havenplaatsen hebben een behoorlijke omvang. En dan zijn er natuurlijk ook de grote steden Gijon, La Coruna, Pontevedra, Santiago en Vigo. De noordkust is erg ruig, sommige haventjes zijn alleen bij gunstig weer aan te lopen, waardoor de vaar afstanden tussen de plaatsen soms groot kunnen zijn. De hele noord- en noordwestkust is begroeid met eucalyptusbomen. Bomen waarvan de bast van de boom afkrult. Bij het binnenvaren van een ria, zeker bij wat vochtig weer, ruik je al direct de specifieke eucalyptusgeur.

 

Onderweg zagen we regelmatig dolfijnen.

Bij slecht weer kwamen een aantal plaatsen op de heenreis wat saai over, maar op de terugweg was het daar dan een grote levendige bedoening. Het weer en of je al dan niet buiten het vakantieseizoen bent, maakt een wereld van verschil. Maar waar geldt dat niet? Van onze eigen woonplaats op een regenachtige herfstdag word je ook niet vrolijk.

De zuidelijke ria’s zijn allemaal verschillend. Hoe zuidelijker, hoe minder beboste heuvels en hoe meer bebouwing.

de kleine ria de Cedeira in het noorden

de sterk bebouwde ria de Vigo

In de ria’s kan je van dorpje naar dorpje varen, of ankeren. Dat laatste hebben we maar een aantal keer gedaan, omdat we ook het (achter)land wilden bekijken. In de ria’s zijn de vivero’s, de vlotten waaronder mossels gekweekt worden, erg kenmerkend. Op de kaart is goed aangegeven waar ze liggen.

En wat viel ons verder op?

De aandacht voor de verfraaiing van de openbare ruimte: veel beelden, zelfs op de rots:

Sanxenxo

 

en bomen (tamarinde en hoge palmbomen) en planten.

 

Tamarinde

 

Hoe klein ook, elk plaatsje heeft een verzorgde boulevard, want een (niet werkende) Spanjaard gaat om 18.00/19.00 uur aan de wandel over de boulevard.

de dubbele boulevard van het kleine Muros

Overal staan kruisbeelden, soms zijn er zelfs routes van kruisbeeld naar kruisbeeld uitgezet.

 

De meestal stralend wit geverfde of kunststof voordeuren worden opgesierd door blinkend "koper". Duidelijk het visitekaartje van de bewoner.

 

De bouwstijl is zeer specifiek met de overhangende uitbouwen met de vele kleine raampjes, die als een soort dubbelglas dienst doen.

 

Op veel plaatsen is in het openbaar drinkwater te tappen, verder viel het ons op tijdens onze fiets- en wandeltochten dat er uit veel tuinen kleine blaffertjes achter het tuinhek tevoorschijn kwamen.......

En dan… overal hoor je overdag knalvuurwerk, alsof er geschoten wordt. Ons werd verteld dat dat verband houdt met een fiësta, maar dat konden we niet geloven, dan moest er elke dag in de omgeving wel fiësta zijn. Totdat we tijdens een fiësta de haven uitvoeren en er om negen uur ‘s ochtends al een volwassen man op de slipway knalvuurwerk de lucht in schoot.

Sommige plaatsjes zoals Camariñas en Cudillero waren wat vervallen, er stonden veel huizen te koop of te huur. We begrepen van een medezeiler die hier al jaren komt, dat die plaatsen er voor de crisis veel welvarender hadden uitgezien.

Het was al met al een geweldige onderdompeling in de gevarieerde Spaanse cultuur en natuur, die ons zeer goed bevallen is. Alleen het zeilen...daarvoor kan je beter in Frankrijk of Nederland zijn, of was het daar deze zomer ook zo vaak windstil?