We zitten te dubben of we de Golf van Biskaije zullen gaan oversteken. De weerberichten wisselen per halve dag. Uiteindelijk vertrekken we maandag de 16e om half acht 's ochtends. De voorspelling is de eerste 60 mijl west 5 met vlagen van 6 Bft. De swell zou dan nog matig zijn. Die zou pas later wat toenemen, terwijl de wind minder zou worden. We weten niet goed wat dat allemaal doet bij de abrupte overgang van het continentaal plat, waarbij de diepte hier langs de kust snel van 100 naar 4000 meter gaat.
Het eerste stuk is inderdaad heftig. Hoge golven, deining- en windgolven uit een verschillende richting; de stuurautomaat vindt het te ingewikkeld, zodat we met de hand sturen. We varen 7 a 8 knopen op alleen een gereefd grootzeil. Af en toe een vlaag van 7 bft. We starten al snel met een twee-uurs wachtsysteem. Het enige wat je bij het geschommel binnen kan doen is...slapen. Geen foto’s dus van dit traject.
Tegen
de avond wordt het rustiger en gaat de fok weer bij. Wel krijgen we af en
toe een bui over. We vinden het moeilijk in te schatten wat de soms
inktzwarte wolken aan wind en regen opleveren, maar uiteindelijk valt
het qua wind mee. De volgende dag is het rustig geworden, we krijgen
dolfijnen langs, altijd weer leuk
en
we genieten die tweede dag van een mooie zonsondergang; onze zeilen worden goud
gekleurd
Om
1 uur ‘s nachts meren we in de marina van la Rochelle af, tussen
3999 (!!) andere jachten.
Wat
een haven is dit, we liggen aan een steiger met allemaal 40 tot 50
voet catamarans, die even breed als lang lijken te zijn. Soms zelfs een keukenblok op de bovenste verdieping...Er wordt de
hele dag gepoetst. Zo een dus: 
Het valt ons op dat alle huizen zo licht zijn, allemaal kalkzandsteen. Dat geeft een aangenaam beeld.
Als we in de stad lunchen komen we op een leuk terrasje terecht, van Pépé en Mémé, dat is opa en oma. De bediening is wat extravagant uitgedost, alle mannen in omajurk, bijpassend gekleurde crocs en plastic horloge, en binnen hangen onderbroeken en bh'tjes aan de muren, maar het eten is verrukkelijk en de gasten aan het belendende tafeltje zijn erg spraakzaam. Heel gezellig.
Na
twee daagjes bijkomen (we zijn behoorlijk moe na zo’n oversteek),
boodschappen doen en lanterfanteren in de stad varen we naar Les Sables
d’Olonne, waar we net een laatste plekje krijgen in de stadshaven.
De kade is vol terrasjes, wij zitten op ons eigen terrasje.
We
gaan op weg naar Ile d’ Yeu. De wolk boven Yeu wijst ons de weg.
Het
is een eiland en haven met een hoog Vlielandgevoel. Je stapelt eerst
een dag en de volgende dag komen er boxen vrij waar de boot dan in
kan gaan liggen. Elke ochtend een enorme verhuispartij in het
visiteurskommetje.
Het
is er heerlijk fietsen, langs mooie stranden en kleine zandweggetjes,
waar talloze zomerhuisjes staan.
En
nu zijn we weer in Pornic aangekomen, na een heerlijke zeildag. We
lagen hier vorig jaar een week verwaaid, nu is het prachtig zonnig en
warm weer. We hopen dat nog even te houden.
