Ter
oriëntatie volgt hier een afdruk van dit deel van Engeland uit onze
scheepsbijbel, de Reeds.
In
Newlyn blijven we een dag liggen om het nodige te bekijken. Het plaatsje valt
ons mee. Het is een authentiek vissersdorp met smalle straatjes. Er is hier met
steungeld een marina voor vissersschepen aangelegd! Vreemd gezicht, grote
vissersboten in boxen. En daar mogen dan
een paar zeilboten bij liggen.
We
worden blij verrast door het rustige vaargedrag van de vissers. We horen ze
nauwelijks wegvaren, terwijl ze op een afstand van een paar meter langs de boot
komen. ’s Nachts dus lekker slapen.
We
fietsen dezelfde dag nog langs de kust naar Penzance, dat we niet zo bijzonder
vinden en al helemaal niet om daar met de boot te liggen, en naar St. Michaels
Mount, de Engelse tegenhanger van de Mont Saint Michel bij St. Malo. Bij laag
water kan je over een pad naar de ‘berg’ lopen. Het is een indrukwekkend
bouwwerk daar boven op die rots.
De
volgende dag start regenachtig, maar halverwege de dag komt de zon weer door en
wordt het broeierig. We fietsen uphill, een uitputtingsslag, naar de tuin van
Trengwainton in Madron ten noorden van Penzance, maar oh oh wat een pech, op
vrijdag is de ‘garden closed’ en dat geldt ook voor het bijbehorende theehuis;
er is een evenement voor de vrijwilligers van de tuin. We zijn nog even stout
geweest en hebben het hoofdpad gefietst. Daar zagen we deze Nieuw Zeelandse
varenpalmen, die we ook al in Tresco gezien hadden.
Dan maar weer downhill terug naar Newlyn en langs de kust naar Mousehole (spreek
uit: mouzul). Hoogzomer waarschijnlijk erg toeristisch, maar nu net gezellig
bevolkt. Een leuk plaatsje met een
ovaalvormig droogvallend haventje. Smalle straatjes.
Zo
blijkt Newlyn, waar ook een goede Coöp supermarkt is, een prima tussenstop. Zaterdag
zeilen we in zonnig weer naar de Helford River. Na de Lizard krijgen we voor de
wind veel last van deining, de motor gaat aan en de flapperende zeilen naar beneden. Hè.. weer rust aan
boord. In de Helford River blijven we, nadat we de enthousiasmerende verhalen gehoord
hebben van de ‘mooring officer’, een hartelijke bijklussende politieman uit St.
Ives, twee extra dagen aan een mooring liggen.
Op de foto op de voorgrond de dinghysteiger van de plaatselijke zeilvereniging, waar wij ons bijbootje ook kunnen afmeren.
Dag
1 start regenachtig, maar precies zoals de app Weather Pro aangeeft, stopt dat
om 13.00 uur, dus bootje opgeblazen. Oei, wel tegen wind en stroom in. Mijn slimme
ferryman vraagt de vertrekkende buren met een motorboot om een sleepje en die
willen dat maar wat graag. Met de wind weer terug is geen probleem. We wandelen
langs de Frenchmen’s Creek, waar het
gelijknamige boek van Daphne du Maurier zich afspeelt. Dat moeten we nu toch
maar gauw gaan lezen.
Onze
boot ligt midden op de rivier tussen twee gehuchtjes aan de mooring: Helford
Village en Helford Passage. De eerste is een piepklein idyllisch plaatsje.
En
er is een jachtclub met een mooi gelegen terras waar je een prachtig uitzicht
over de rivier hebt. Hier
doen we ons ’s avonds ‘tegoed’ aan de Engelse keuken, veel gefrituurd spul. Frits
waagt zich zelfs aan een guinness biertje,brrr. Ook nu kregen we een sleepje
van de gezellige moorings officer.
Dag
2 roeien we naar Helford passage, een Inn met wat vakantiehuisjes en een
strandje. We gaan de heuvel op (dat klimmen valt toch niet mee) en bezoeken
Trebah Garden. Een in zee uitlopende kloof met subtropische vnl. groene begroeiing.
Spectaculair
is hier de Gunnerapassage (gunnera’s zijn reuze rabarberplanten met bladen van
wel twee meter groot).
Nog
een laatste avond genieten op deze rivier en dan op naar Fowey.
