Nautische uitdagingen

Een zeiler staat regelmatig voor het dilemma dat hij eigenlijk wil varen, maar dat vanwege het weer of andere omstandigheden dat ook niet helemaal OK is. Dat hebben wij in CB (Capbreton). We willen weg uit die deprimerende omgeving, maar dat kan morgen door het hoog water alleen vóór vijf uur ‘s ochtends (twee uur na HW)! Tja, dat is wel heel erg vroeg. Maar voor pleit ook dat er langs de kust geen schietoefeningen zijn die je dwingen om tientallen mijlen uit de kust te varen en dat een gunstige wind voorspeld is. Dus gaan we. In het donker en, zoals geadviseerd wordt, met grootzeil op varen we motorend door het toegangskanaal. Het is pikkedonker en je ziet de wallekant nauwelijks. Om het voor ons nog spannender te maken liggen er in dat kanaal allerlei ondieptes waardoor je van links naar rechts moet crossen, ongemarkeerd, maar op basis van een kaartje in een folder. We varen vlak langs de noordpier om maar niet bij vallend water vast te lopen. Net buiten de ingang belanden we in grote golven, maar dat duurt niet lang, want zodra we in de 'kloof' varen, wordt het weer rustig. Poeh dat was even spannend, zo in het donker.

We zeilen langs de kust van Les Landes. Net de kust van Noord Holland. Een lange duinenrij met strand. We zien nog wel wat defensiematerieel opgesteld staan, waarschijnlijk voor de schietoefeningen, ook met raketten.

 

De ingang van het bassin van Arcanchon is weer zo’n uitdaging. Daar moet je ongeveer 1,5 voor HW zijn. Het is een ingang tussen zandbanken door. En die verplaatsen zich ook regelmatig. Op de foto loopt de ingang tussen de twee eilanden door van links naar rechts.

De invaart loopt tussen de twee zandbanken door.

We melden ons bij de semafoor van defensie voor het laatste nieuws. Zij zitten in een toren op de punt van Cap Ferret bij de ingang.

Een Fransman had ons in Spanje al de recente coördinaten van de boeien doorgegeven en die klopten nog. Het is overigens goed bebakend. Om aan te geven hoe snel zaken veranderen (of de kaartfabrikant laks is met aanpassingen) een foto van onze plotter met navionics kaart. De zwarte lijn die dwars over de bank gaat, is de actuele geul. De geul volgens de kaart (die een maand geleden geupdate is) loopt via de op de kaart staande betonning. Dat is nu inmiddels zandbank geworden.

Het bassin van Arcanchon is een soort meer met open verbinding naar zee, waarlangs allemaal kleine plaatsjes liggen met Arcanchon als centrum.

 

We meren daar af in de grote jachthaven, maar voor zeilende gasten hebben ze niet zoveel plaats. Het is vooral een motorbotenhaven. Wachtlijst: 22 jaar. Daarom ook deze manier van stallen:

Arcanchon is een levendige luxe badplaats, met een enorm lang strand. Er wordt veel aandacht besteed aan de openbare ruimte. Mooie fietspaden, boulevards, parken. In de wat hoger gelegen wijk Ville d’Hiver staan langs slingerende wegen prachtige oude panden, smullen voor een architectuurliefhebber. We fietsen hier doorheen, in de schaduw van de bomen. Overigens zien we zulke panden langs de hele beboste weg van de stad naar de ingang van het bassin.

Bij eb valt het meer voor een groot deel droog. Dan komen alle oesterbedden boven water.

Grote bezienswaardigheid is het ‘Dune de Pyla’, een duin van meer dan 100 meter hoog. Als je bovenop staat, lijkt het net alsof je hoog op een skipiste staat. De achterzijde loopt behoorlijk steil naar beneden. Ondanks de warmte gaan we de uitdaging aan. We laten de trap links liggen en gaan over het duin naar boven. Vandaar hebben we een spectaculair uitzicht op de omgeving, het waddenachtige entree van het bassin, de stad en de achter het duin liggende bossen.

 

We maken ook een dagtripje met de ferry en onze fietsen naar het schiereiland Cap Ferret .

Hier heerst een echte eilandsfeer, beetje primitief. Onderweg krijgen we – voor het eerst – een lekke band. Het plakken geeft geen duurzaam resultaat en we blijven verder in de buurt van de afvaart van de ferry.

Al met al is het hier een heerlijk verblijf. Maar wat wil je met zulk mooi weer.

 

 

We gaan weer verder. Na het raadplegen van 5 weersites en verschillende weermodellen gaan we vrijdag op pad, voorspelling 3-4 Beaufort en geen onweer in de voorspelling. Ook de semafoor geeft aan: rustig weer. Het is 105 mijl naar La Rochelle, dus willen we wel goed weer en goede windrichting hebben. Als je het bassin eenmaal uit bent kan je door de stroom, getij en diepte niet meer terug en met slecht weer is de Gironde ook geen goede uitwijk. Om 6 uur 's ochtends gaan de trossen los.

Aanvankelijk was het rustig weer, maar gaandeweg draaide de wind naar noord, pal tegen dus, en liep op naar 5- 6 Beaufort met bijbehorende opbouw van golven. Gelukkig is er geen deining. Inmiddels is de hele Golf van Biskaje ook gevuld met onweersbuien, waarbij het onduidelijk is of ze zich naar het noorden of oosten verplaatsen. Met de app van weerplaza kunnen we ze met twee klikken goed volgen…. We lopen ze mis.

 

 

Met twee riffen (af en toe eruit en weer erin) en de motor bij stampen we richting La Rochelle, met af en toe een periode van wegvallende wind, goed voor bijvullen van de dieseltank, doen van een afwas en eten maken. Na 150 mijl komen we daar om 5 uur ‘s ochtends, nog net in het donker aan. Bij het krieken van de dag tollen wij onze kooi in. Dat was me het dagje wel, even ''24 uurs-en" noemen we dat. Dan komt de ervaring van de winderige edities van de 24 uurs race goed van pas.

Onze daagjes in La Rochelle vullen we met fietstochten en wat lummelen, de was etc. En we kijken onze ogen uit hoeveel > 40 voet catamarans van Pajot hier gebouwd worden en aan onze steiger worden afgewerkt voor oplevering. Hele bouwwerken zijn het. Waar gaan ze allemaal naar toe?

 

Het is deze dagen weer erg warm. We smeren eindeloos met zonnebrandcrème. We hebben behoefte aan stormvaste zonnehoeden en die schaffen we hier in een van de watersportzaken aan.