Langs de ruige Bretonse noordkust

Met een mooie NW wind 4-5 zeilen we van Aber Wrac’h naar Roscoff. Traditiegetrouw belandden we ten noorden van Ile de de Batz weer in wilde zee met kolken. En we dachten nog wel dat we ver genoeg uit de kust voeren...

Roscoff klinkt 'oostbloks', maar is absoluut een aanrader. Om te beginnen is er een prima jachthaven. Waar vind je nu een haven met zo’n brede hoofdsteiger (met een lift)?

We blijven hier drie dagen, lekker wandelen en fietsen langs de kust en door het plaatsje.

De stad heeft enorme droogvallende havenbekkens; in het verleden vertrokken hier schepen met uien naar Wales.

Het was vroeger ook een bekende badplaats. Oude panden sieren de kust en wellicht dateren de zwembaden, zoals deze, ook uit die tijd.

Het oude centrum ziet er leuk uit. 

Naast de jachthaven ligt, heel beschut achter een rots, een prachtige exotische tuin. Wat een genoegen om daar rond te lopen.Je zou een de planten wel willen meenemen.

Op onze fietstocht komen we langs een artisjokkenveld. Nooit geweten hoe die aan de plant zitten.

En dan is het tijd om weer verder te trekken. Er is deze dagen een bijzonder laag doodtij, coëfficiënt onder de 40, en dat betekent dat de ideale volgende haven, Perros Quirec, niet bereikbaar is. De ‘poort’ gaat daar niet open, omdat het water niet hoog genoeg komt. De rijzing van de zee varieert hier van 11 meter (coëfficiënt 103) tot zo’n 4 meter (coëfficiënt 35). Dat heeft ook gevolgen voor de stroomsnelheden. Dus goed rekenen.

We staan dan ook voor dag en dauw op om met zoveel mogelijk stroom naar het aan een rivier gelegen Tréguier te varen, helaas geen spat wind, dus voor het eerst motoren. Een mooie tocht langs de roze granieten kust, waar we een aantal jaren al een paar keer het pad van de douaniers gewandeld hebben. Een superwandeling, maar nu dus even niet.

Het is een prachtige rivier met een wat lastige ingang tussen de ondieptes door.

Tréguier is ook weer, net als Roscoff en La Roche Bernard, een 'petite cité de caractère', een leuk oud stadje dus, met een grote kathedraal. Het is 14 juli, nationale feestdag, maar wordt vanwege corona niet gevierd. Jammer.

We wachten inmiddels af (tevergeefs?) of Guernsey zich gaat openstellen voor buitenlanders. Nu moet je daar eerst in quarantaine. Alternatief is om in één klap naar Cherbourg te varen. Voorlopig nog even een paar dagen hier rondzwerven.