In de scherentuin van Stockholm

 

Op 10 juni verlaten we Våstervik, aanvankelijk op de motor en later zeilend door de scheren naar een prachtige ankerbaai, Båtsviken , waar we zeer beschut liggen tegen de NO wind.

 

Het zonnepaneel werkt, we zijn zelfvoorzienend!

Met een mooie ZO 3 Bft windje zeilen we de volgende dag, uiteraard weer in de volle zon en tussen rotsen, eilanden met bossen en mooie buitenhuizen, naar het haventje van de Svenska Kryssar Klubben (waar we lid van zijn) op Stora Alö.

 

Weer zo’n juweeltje van een plek. De haven is nog bijna verlaten.

 

Er zijn allerlei geknutselde voorzieningen, zoals een zandbak in een optimist, een tokkelbaantje, ook zijn er kano’s te gebruiken. Met het koude water laten we dat nog maar even uit ons hoofd.Borreltje doen we op de BBQ plaats.

 

Van hier varen we naar Arkösund. Geen wind, wel zon. We meren af in de marina, waar het overigens niet lukt om te betalen bij afwezigheid van een automaat (en havenmeester). Bij de nabijgelegen campingwinkel kopen we voor een paar dagen eten in. Daarna wandelen we over de eindeloze steigers van de buurhaven. Mooi uitzicht vanaf de rots.

 

Zelf liggen we, aan de andere kant van de steiger, naast de wasstraat. We hebben zoiets al vaker gezien, maar nog niet in gebruik. We vragen ons af waar het waswater blijft...

 

Het wordt nu nauwelijks donker meer en we worden daardoor vroeg wakker. De volgende dag zijn we dan ook al om 8.00 uur aan het varen. Bij een beschermd zeehondengebied spotten we zowaar een zeehond. We motoren het grootste deel bij gebrek aan wind, gedurende slechts een paar uur kan de motor uit en gaan de zeilen omhoog, ook nog even met de easy furl. En zo belanden we in Nynåshamn. We duiken hier onder de douche, die zoals op meer plaatsen in Zweden gebruikelijk, een groepsdouche is, zoals vroeger bij de hockey en voetbalclub. In Nynåshamn staat een bijzonder hoge vlaggenmast. Het blijkt de mast die ooit gemaakt is van een plaat aluminium voor een America’s cup uitdager (89`90) uit Rusland! Omdat de bouwwijze/materiaal niet was toegestaan werd de Rus uitgesloten.

 

Het windloze weer biedt kansen voor een riante koffie onder het varen.

 

In de haven van het eiland Utö is nog volop plaats. We meren voor het eerst weer eens af met een hekanker. We gebruiken daarvoor ons lichte Fortressanker met ketting en loodlijn. Als de boot op z’n plek ligt genieten we van een heerlijk ijsje.

Het is een idyllisch haventje. Hoogzomer schijnt het hier nogal lawaaiig te zijn, maar nu rust de grijze golf hier uit, haha. We blijven een dagje en starten met een ‘fika’ (koffie met iets lekkers) in de tuin bij de bakker aan de haven.

 

Genoeg energie opgedaan om het hele eiland over te fietsen. Er staan verscholen in het bos, veel vakantiehuisjes.

Aan het water houden we nog een lunchstop.

 

Er worden in de haven tenten opgericht voor een worldcup swim-run. We kwamen onderweg al een stel tegen in een soort zwem/looppak. Ze moeten wel 4 keer een stuk zwemmen tussen het lopen door . We zorgen dat we dan zijn vertrokken.

Met hulp van twee Nederlanders die de boeglijn nog een tijd vasthouden lukt het ons om in de geringe manoeuvreerruimte het anker te lichten. Ging op rolletjes. We kruisen naar Dalarö.

En worden vriendelijk ontvangen door de havenmeester. We liggen daar met de NO wind heel erg beschut.

Vanuit de voormalige loodsuitkijkpost hebben we een prachtig uitzicht over de wateren rondom.

 

‘s Avonds eten we lekker in het havenbistrootje.

De volgende dag varen we om Dalarö heen. Nu zien we de vele mooie huizen vanaf de waterkant. Vaak met sierhoutwerk dat weer terug te vinden is in het bijhuisje aan het water.

Via een ongemarkeerde route tussen eilandjes en rotsen door varen we naar een zeer beschut gelegen haven van de SXK in Malma Kvarn. We meren met een hekboei af.

Er wordt harde wind verwacht, die later echter uitblijft.

We moeten met z’n allen aan het eind van de dag ‘indikken’, want er is nog een hekboei vrij en een solozeilende Duitser wil graag nog een ligplaats.

Vanuit deze haven worden zeilkampen van de Kryssar Klubben georganiseerd. ‘s Avonds komen de kinderen in open bootjes terug van een hele dag op het water. Leuk gezicht. Ze bivakkeren een eind verderop in het clubhuis.

Zondag 18 juni, vaderdag, is een regendag. We blijven liggen. Ien werkt de foto’s en het blog bij en Frits bakt een tulband in de omnia-oven. Morgen weer verder in de Stockholmse scherentuin. Er liggen hier zoveel eilanden met eindeloos veel haventjes en ankerplekken, dat je er wel wekenlang kan rondvaren.

 

Op naar de scheren

 

  Aangezien het nog hard waait blijven we nog een dag in Karlskrona. We bekijken de kerken op het grote plein en de Admiraliteitskerk, lunchen in het Marinemuseum en en bezoeken daar de tentoonstelling van sloepen en de sloepenwerkplaats, waar een aantal mensen aan een eigen sloep werken. Voor Frits een plek om te smullen.

Om vier uur vertrekken we naar het compleet verlaten vissershaventje Ekenabben op het eiland Sturkö, waar maar één gastenligplaats blijkt te zijn. Wij ‘boffen’. 

 

Er is zoals op de meeste plaatsen geen havenmeester om het havengeld te innen, maar een betaalautomaat, waar stickers als bewijs van betaling uitrollen.

Onze reis gaat verder naar Kristianopel. We kunnen lekker ruim tot voor de wind zeilen. We trekken alles uit de kast om een Nederlands ploegje schepen, waaronder een Scanner391, in te halen. Easyfurl, fok uitgeboomd, gijpen. … het lukt!

 

In Kristianopel is het erg gezellig, zelfs een minimarktje bij de haven.

 

In Zweden zien we overal, zelfs op de meest dorre plekken zoals op Hanö, uitbundig bloeiende seringenbomen staan. Mooi gezicht en het ruikt ook nog eens lekker. De natuur is hier een aantal weken achter bij Nederland. De tulpen staan nog in bloei. Ook hier staan weer volop seringen in bloei.

Ook vandaag varen we, net als de voorgaande dagen, weer om 9 uur uit. We worden nog eens vroege vogels. Met een steeds wat toenemende wind (van 3 naar 6 Bft) zeilen we voor de wind naar Kalmar. 

 

We kennen de stadshaven niet meer terug. In 10 jaar tijd is er veel veranderd.

De volgende dag begint weer met weinig wind, die in de loop van de dag aantrekt, zodat er toch weer te zeilen valt. We landen in Mönsteras Lakhamn, een klein haventje grenzend aan een dennenbos, waar een bijzonder ruim opgezette camping is met ouderwetse huisjes. Een aanrader voor camperaars. We liggen daar heerlijk in de dennengeur.

Het afmeren in de ondiepe haven kost nog wat inspanning. Met veel lange lijnen liggen we uiteindelijk als een spin in het web vast en wel zo dat de wind op de kop staat.

 

Ondanks de continue zonneschijn blijft het toch fris. Maar de volgende dag (6 juni) kan zelfs op het water de korte broek aanblijven! Met een sukkelsnelheid varen we op de motor (het waait deze dagen niet/nauwelijks of het waait hard uit de verkeerde richting) naar het leuke Figeholm. Frits benut de rust om "benaaide"takelingen te maken aan de uiteinden van de fokkeschoot. 

 

In Figeholm is vrijwel niets veranderd, alleen de ouderwetse bakkerij met koffiegarden is er helaas mee opgehouden. 

 

‘s Middags stort Frits zich op het schoonmaken van alle onderdelen van de toiletafvoer die al weer flink aangekalkt zijn. Vorig jaar alles totaal vernieuwd! Hoe houden schippers met twee linkerhanden hun schip in goede staat? Er is altijd wel  iets dat aandacht behoeft, motorisch, elektrisch etc.

We zijn inmiddels in het scherengebied aangekomen, we slingeren om rotsen en eilanden heen, op weg richting Vastervik.

 

Ons eindpunt is een mooie kleine ankerbaai bij het eiland Krokö. We liggen er erg beschut, samen met nog een Nederlandse ankeraar en een Zweed die langszij de rots ligt afgemeerd. Meer kunnen er ook niet bij. Echt genieten. Ankeren blijft erg leuk. De volgende ochtend worden we gewekt met een prachtig vogelconcert. 

 

We varen de volgende dag rustig aan de paar mijl naar Vastervik, waar de stadshaven en omgeving (Slotsholmen) helemaal veranderd zijn. Mooie haven, prima wasmachines. Zowaar, een Franse motorbootman helpt ons afmeren. Kunnen we ons Frans weer oefenen. Hij kom nota bene uit het gebied waar wij de laatste jaren gevaren hebben (Golf du Morbihan). De bezoekerssteiger ligt aan het eind van de dag vol. We wisselen in de gesprekken met medebootjesmensen voortdurend tussen Duits en Engels en nu dus ook nog Frans. Best lastig. De temperatuur valt om vier uur zoals voorspeld van 26 graden naar 14 graden door een koufront (met bijpassende harde wind) dat overtrekt. Het is opeens guur, ondanks de zon. Ons wandelingetje door de stad duurt dan ook kort.

 

Ook hier blijven we vanwege harde NO wind een dag liggen. Frits benut dat om het zonnepaneel op het dak te monteren en aan te sluiten. Hij lijkt het te doen, moeilijk testen als je accu al vol zit. 

 

Er is vannacht een jonge meeuw uit het nest gewaaid en geland in een bloemperk langs de route van de steiger naar het toiletgebouw. De ouders dreigen nu iedereen die in de buurt komt onder leuk geschreeuw aan te vallen. Iedereen begint nu boven zijn hoofd te zwaaien om de meeuwen op afstand te houden. We zitten eersteklas voor dit schouwspel.

Een week lang volle zon, ochtendblakte en middagwind!

 

Na ons vertrek uit Svendborg

varen we deels op de motor en deels onder zeil naar het eilandje Femo. We nemen onderweg afscheid van de Sepia V.

 

 

Hier op Femö liggen naast ons Nederlanders met een soort oud binnenscheepje al 12 dagen stil met motorpech, wachtend op onderdelen uit Nederland. Daarvoor lagen ze daardoor al 9 dagen op een ander eiland. Dat is heftig! Maar...ze houden de moed erin. 

We doen een aankomstbiertje aan de in DK gebruikelijke picknicktafel op de kade.

 

We zeilen de volgende dag met afwisselend de boom ín de fok en dan weer zonder onder een paar bruggen door naar open zee. 

 Met NW 4-6 en in de volle zon is het heerlijk zeilen naar Klintholm op het schiereiland Møn. Vanwege het weer blijven we daar een dagje. Bij de motorcontrole ontdekt Frits wat lekspoortjes bij de uitlaatbocht. Met epoxy en slangklemmen legt hij een noodverband aan. Er zijn genoeg volvodealers in Zweden, we hopen dat we de bocht snel kunnen vervangen. ‘s Middags maken we een mooie strandwandeling.

en ‘s avonds gaan we eten bij de Italiaan, die getrouwd is met een Noorse uit Arendal. Hij is van huis uit muzikant, en ‘s avonds zingt en speelt hij op ons verzoek de nodige liedjes, niet altijd even zuiver, maar toch leuk.

De volgende dag vertrekken we al om 8 uur. Zwakke wind vandaag. We krijgen een prachtig zicht op het door de felle ochtendzon aangeschenen Møns Klint. 

 

We meren af in de haven van het Zweedse Ystad (de stad van inspecteur Wallander). 

 

Gelukkig is de COOP nog open. We gaan los op de saladbar. Dat fenomeen is helaas nog steeds niet overgewaaid naar de AH. 

 

Met een NW 4-6 Bft zeilen we naar Simrishamn.  

 

Het is eerste Pinksterdag en dus erg stil op straat. Vroeger waren hier veel lantaarnpalen omhuld door een wollig breisel, nu ontdekten we er nog maar twee….

 

maar de creativiteit zit nu in de elektriciteitskasten, de ene nog mooier dan de andere.

Van hier motoren we eerst - later kunnen de zeilen weer omhoog – naar het eilandje Hanø. 

 Het is er nog rustig, iedereen kan langszij de witte autobanden aan de wal. De wal is voor ons wel erg hoog om van boord te gaan, maar met hulp van de elektrapaal lukt het ons.

 

We wandelen naar de vuurtoren. Wat een bizar landschap is het hier toch. Een morenenlandschap met heel veel zwerfkeien. En daar groeien toch bomen op. Heel bijzonder. 

 

Op het hoogste punt worden we gebeld door Jan Michiel. 

 

Het stikt hier ook van de herten.

 

De volgende dag, wéér zonnig, motoren we eerst en zeilen we later naar Karlskrona, het Den Helder van Zweden. Het is een oude marinebasis uit 1680, die qua architectuur en fortificaties op de diverse eilanden nog helemaal intact is en daarom op de UNESCO erfgoedlijst staat. 

 

    vestingen

    Grote markt met enorme kerken

    de Admiraliteitskerk, de grootste volledig houten kerk van Zweden

    Marinegebouw

We spoeden ons direct na aankomst naar de Volvodealer die de goede uitlaatbocht heeft maar het bijbehorende accessoires moet bestellen. Donderdag kunnen we die afhalen.

De volgende dag kunnen we voor het eerst onze ochtendthee buiten in het zonnetje drinken. Ook komen de fietsen voor het eerst tevoorschijn. We fietsen door allerlei leuke wijken o.a. Bråndaholm.

Het eiland Dragsö is een grote camping, maar erg leuk met oude hutjes, zelfs een bos met trollen.

 

    We zien mensen chillen op een rots in de woonwijk, water altijd dichtbij:

‘s Middags borrelen kustzeilers Ria en Rob Busser (sy Eureka) bij ons.

Donderdag 1 juni halen we de motoronderdelen op en repareert Frits de motor. Tevens aandacht voor een klusje dat al lang wacht, een verklikkerlampje voor als de motor loopt. Als het hard waait horen we niet of de motor aanstaat.

 

En nu, aan het eind van de middag is het voor het eerst bewolkt geworden, loeit de wind af en toe  en regent het een beetje. Wij lekker knus binnen.