We blijven een dagje in Pornic liggen, omdat we er nog wat inkopen willen doen. De volgende dag staat de (harde)
wind verkeerd. Niet getreurd, want we kunnen nu naar Nantes. Met de trein een
uurtje. Als we het station uitlopen, lopen we zo de Hortus in. Deze is
verrassend speels ingericht. Er staan ook enkele mooie oude kassen.
Ik durf het bijna niet
te schrijven, maar we hebben voor het eerst na 30 jaar ons laten rondrijden in
een ‘petit train’, in ons gezin is zo’n ding bekend als cuxitrain (tijdens
verwaaidagen in Cuxhaven in de jaren ’90 hebben we uiteindelijk maar met z’n
allen een ritje in zo’n toeristisch treintje gemaakt). We krijgen zo wel snel
zicht op de bezienswaardigheden in het centrum en de nieuwe wijken, maar veel
toelichting is er niet bij.
We zijn onder de indruk
van de immens hoge binnenzijde van de na een brand gerestaureerde kathedraal
Nantes heeft leuke
winkelstraten en mooie pleinen met veel horeca. Het is een echte jongerenstad. Het heeft zelfs een soort Amsterdamse Dam
Erg bijzonder vinden we de
passage Saint-Croix, een winkelpassage waar je na twee hoge trappen te hebben
gelopen, ook weer op straatniveau uitkomt. Er zit nogal wat hoogteverschil in
de stad. Beelden sieren de trappen.
En ook hier weer pleinen
zo groot als wij in Nederland niet kennen. Een verkoper in een schoenenwinkel wil
ons verleiden om bij het kasteel van de hertogen van Bretagne van de net
geopende glijbaan af te gaan. Maar goed dat we dat niet gedaan hebben, want de
dag erop is deze gesloten vanwege een aantal ongelukken.
Bij thuiskomst blijkt de westelijke
wind alleen nog maar toe te nemen. Nog een verwaaidagje dus.
 |
| de tweede hoge mast van rechts (met vlaggetje in top) is de Pintail |
Het water stort zich deze dagen over de havenpieren heen. De boten die daar pal achter liggen krijgen regelmatig een zoutdouche.
Per fiets doen we
boodschappen bij Leclerc, een supermarkt in een omvang van de Ikea die ook kleding en Blokkerachtige zaken verkoopt. De Franse dorpen en stadjes verschralen qua winkels. Er
resteren nog wat toeristische winkels en wat modezaken. De rest van de (mega)
winkels staan aan de rand in een ‘centre commercial’. Voor een fietser een
crime; we tollen van rotonde naar rotonde tussen de gehaaste automobilisten
door. Bij de watersportwinkel (echt handig zo ver van de haven) krijgen we van
een Fransman nog een hele verhandeling over wat voor verkeersfouten wij gemaakt
hebben. Dat overkomt ons regelmatig. Ze storen zich geweldig aan ons soms wat
Hollands gebruik van de weg. Raampjes worden opengedraaid om ons de les te
lezen, al dan niet met wijzend vingertje. ’s Avonds is het windkracht 8 ín de haven. Wat een kabaal geeft dat met
al die masten en vallen. We liggen redelijk beschut, maar wel onder helling. Bijna
alle lijnen hebben we uitgebracht, en dat zijn er veel.
Zaterdag geeft regenbuien
en windkracht 5-6 west. We moeten naar het westen varen en vervolgens naar het noordwesten.
Dat wil niet, dus nóg maar een dagje Pornic. Na de buien wandelen we via het kustpad (het pad van de
douaniers) naar het 10 km verderop gelegen Bernerie en Retz. Weer zo’n mooie
naam, maar het dorp stelt niet veel voor. De wandeling daarentegen is erg mooi.
 |
| Zicht vanaf de overzijde van de rivier op het kasteel. Aan de voet is nog de steiger te zien waarover we dagelijks naar het stadje lopen. |
 |
| op het sentier des douarniers |
Langs het hele pad staan
de voor deze streek zo kenmerkende “écluses à poisson”, vishutjes waaraan een
enorm visnet hangt. Het vissen op deze manier is verboden, maar de hutjes
worden als historisch erfgoed in goede staat gehouden.
Met de trein gaan we weer
terug naar Pornic. En dan begint het bekijken van de weerberichten, kaarten
etc. weer. Het lijkt dat er morgenochtend een weergaatje is. We worden wel
beperkt door springvloed (beter: eb), waardoor we vanaf 1,5 voor laag water, en
dat was nu juist het ideale vertrektijdstip, de haven niet meer uit kunnen,
omdat deze te ondiep is. Bij het wakker worden is de wind toch weer pal tegen
en harder dan aangekondigd. Het water spuit alweer over de havenpieren. Dus om
8 uur maar weer gauw ons bedje opgezocht. Het wordt een echte miezerige en
winderige dag. Dan maar alle wassen doen, boot opruimen, boekje lezen. Frits
stort zich op de navtex die nu helemaal geen berichten meer toont.
En zo rijgen zich de dagen in
Pornic aaneen. We gaan ons verwaaidagenrecord breken!
