Sint Petersburg

In Hamina is Pieter met de bus naar Helsinki vertrokken. Hij heeft een mooie week gehad, eigenlijk  onze eerste warme week. Op zaterdag hebben we met de hele groep droog geoefend voor het admiraalzeilen.  Voor ons en voor ons publiek een mooie happening.

in kiellinie lopen



30 Juni half vier verlieten we Hamina . In groepjes van vijf boten varen we naar St. P. omdat de douane en immigratiedienst dáár meer boten niet aankan.

 

Op het kleine eiland Santio dicht bij de grens klaren we uit en dan kan de Russische gastenvlag in top. Het eerste stuk valt nog heerlijk te zeilen, maar na een paar uur valt de wind weg en moet de motor aan.  Onze route voert naar de noordoostelijke punt van de Finse golf en vandaar pas in zuidelijke richting, tussen het vasteland en enkele langgestrekte eilanden door. Heel beschut. In de nacht worden we daar minutieus gevolgd door Primorsk Traffic Centre en er komen dan ook regelmatig opdrachten om koerswijzigingen door te voeren.  De man raakt naarmate hij meer boten te verwerken krijgt steeds geïrriteerder. Veel hilariteit bij ons aan boord om al zijn reacties richting andere schepen. Vanaf nu is big brother watching us. Na het inklaren in Kronstadt (veel papieren, stempels , duur 2,5 uur) varen we in een enorme plensbui Sint Petersburg binnen. Slecht zicht, dus geen skyline te zien. Na ruim 24 uur meren we bij de jachtclub daar af. Jachtclub is een te duur woord. Het gebouw is sterk verloederd en de steigers waren bij aankomst erg onveilig. Dat is op ons verzoek wat verbeterd.  De volgende dag pavoiseren we de schepen.

De eerste dag besteden we aan “hoe en waar”. Hoe werkt de metro, waar is de supermarkt en hoe krijg ik internet (wat een basisbehoefte (-: )).  We kochten een internetmodem met prepaid internet voor een week (bleek later een maand) in een winkel zonder Engels sprekend personeel. Er zat alleen een Russische handleiding bij en hoe krijg je dat dan geïnstalleerd? Op alle Russische vragen hebben we maar op “enter" gedrukt, en zowaar: het werkt! Nu zijn we niet meer van wifi in het clubhuis afhankelijk. In de supermarkten is eigenlijk alles wel te koop. Veel bekende merken te zien. In een supermarkt in een luxe wijk hier niet ver vandaan wordt de groente zelfs besproeid gekoeld. Hoe decadent wil je het hebben. De Russinnen die wij om informatie vroegen, waren over het algemeen erg vriendelijk en hulpvaardig.  

Er rijden hier veel dure auto’s, in elk geval veel SUV’s. En er wordt erg hard gereden, liefst snel wegspuiten bij het stoplicht. De eerste dagen zijn we per metro naar het centrum gereisd, maar onze voeten vonden dat op de duur toch niet zo prettig; het is nl een half uur lopen naar de metro en het is warm, erg warm. De metro is schoon en goed geregeld. Metro’s rijden om de paar minuten.  Fietsen is goed te doen. Op de drukke straten rijden we op de stoepen. Wel moeten we altijd ook naar de grond kijken, want in de wegen en stoepen zitten regelmatig gaten of ontbreken klinkers. De bus bleek een onveilig vervoermiddel, enkele deelnemers  zijn daar beroofd of dat is geprobeerd.  

het admiraliteits- metro station

En dan de stad zelf. Die komt westers over. Maar wat een kunst is er te zien.  Heel veel monumentale gebouwen , veel prachtige kerken en paleizen (van veelal Italiaanse architecten), brede straten.  Wat een rijkdom  was en is hier. Een greep hieruit:

 

 

 

 

met dit soort panden staat de stad vol

 

Wij hebben natuurlijk ook de Hermitage bezocht.  Als groep “Vrienden van de Hermitage”werden we ontvangen in het Hermitagetheater door een van de directeuren. Het gebouw is zo groot en zo rijk versierd dat je de tentoongestelde kunst zelf bijna voorbijloopt. Maar wat een collectie is daar. Helaas was het erg druk toen wij er waren.  

de Hermitage op de achtergrond

 

 

Er zijn hier veel parken.  Vlakbij is zelfs een heel parkeiland met speeltuinen, kinderboerderij en veel grote vijvers. Van de parken wordt veel gebruik van gemaakt. Overigens barst het in de stad van de zeer jonge bruiden. We vermoeden dat huwelijken vooral in de zomer gesloten worden.

Ook een bezoek aan een balletvoorstelling kon natuurlijk niet uitblijven. We zagen het Zwanenmeer, uitgevoerd in het oudste theater van St. P. , het Alexandrinskytheater.   

Wij hebben verder een ontvangst gehad op het luchtafweer- en commandofregat “de Evertse”, die ook bij de kroning van Willem Alexander de saluutschoten vanaf het IJ mocht geven. We kregen daar een uitgebreide rondleiding  met borrel en buffet. Dat eindigde zelfs in een danspartij. Want ook een muziekgroep uit Vriezeveen die ook in St. P. aanwezig was, was uitgenodigd. Al met al een mooie happening.

 

 

Het admiraalzeilen is niet doorgegaan. Heel jammer. De autoriteiten bleven bij hun tarief voor de vereiste brugopeningen van 10.000 euro voor de hele groep. Ook een alternatief plan om de Evertse bij het wegvaren een officiële scheepsgroet te brengen strandde op de autoriteiten. Wij moeten in de jachthaven blijven.  We proeven bij het regelwerk van deze activiteiten de bureaucatie en de angst om fouten te maken.  Regelmatig zeggen we tegen elkaar dat het toch wel erg prettig is om in een vrij land te wonen waar beslissen naar willekeur niet is toegestaan.