Na ons vertrek uit Svendborg
varen we deels op de motor en deels onder zeil naar het eilandje Femo. We nemen onderweg afscheid van de Sepia V.
Hier op Femö liggen naast ons Nederlanders met een soort oud binnenscheepje al 12 dagen stil met motorpech, wachtend op onderdelen uit Nederland. Daarvoor lagen ze daardoor al 9 dagen op een ander eiland. Dat is heftig! Maar...ze houden de moed erin.
We doen een aankomstbiertje aan de in DK gebruikelijke picknicktafel op de kade.
We zeilen de volgende dag met afwisselend de boom ín de fok en dan weer zonder onder een paar bruggen door naar open zee.
Met NW 4-6 en in de volle zon is het heerlijk zeilen naar Klintholm op het schiereiland Møn. Vanwege het weer blijven we daar een dagje. Bij de motorcontrole ontdekt Frits wat lekspoortjes bij de uitlaatbocht. Met epoxy en slangklemmen legt hij een noodverband aan. Er zijn genoeg volvodealers in Zweden, we hopen dat we de bocht snel kunnen vervangen. ‘s Middags maken we een mooie strandwandeling.
en ‘s avonds gaan we eten bij de Italiaan, die getrouwd is met een Noorse uit Arendal. Hij is van huis uit muzikant, en ‘s avonds zingt en speelt hij op ons verzoek de nodige liedjes, niet altijd even zuiver, maar toch leuk.
De volgende dag vertrekken we al om 8 uur. Zwakke wind vandaag. We krijgen een prachtig zicht op het door de felle ochtendzon aangeschenen Møns Klint.
We meren af in de haven van het Zweedse Ystad (de stad van inspecteur Wallander).
Gelukkig is de COOP nog open. We gaan los op de saladbar. Dat fenomeen is helaas nog steeds niet overgewaaid naar de AH.
Met een NW 4-6 Bft zeilen we naar Simrishamn.
Het is eerste Pinksterdag en dus erg stil op straat. Vroeger waren hier veel lantaarnpalen omhuld door een wollig breisel, nu ontdekten we er nog maar twee….
maar de creativiteit zit nu in de elektriciteitskasten, de ene nog mooier dan de andere.
Van hier motoren we eerst - later kunnen de zeilen weer omhoog – naar het eilandje Hanø.
Het is er nog rustig, iedereen kan langszij de witte autobanden aan de wal. De wal is voor ons wel erg hoog om van boord te gaan, maar met hulp van de elektrapaal lukt het ons.
We wandelen naar de vuurtoren. Wat een bizar landschap is het hier toch. Een morenenlandschap met heel veel zwerfkeien. En daar groeien toch bomen op. Heel bijzonder.
Op het hoogste punt worden we gebeld door Jan Michiel.
Het stikt hier ook van de herten.
De volgende dag, wéér zonnig, motoren we eerst en zeilen we later naar Karlskrona, het Den Helder van Zweden. Het is een oude marinebasis uit 1680, die qua architectuur en fortificaties op de diverse eilanden nog helemaal intact is en daarom op de UNESCO erfgoedlijst staat.
We spoeden ons direct na aankomst naar de Volvodealer die de goede uitlaatbocht heeft maar het bijbehorende accessoires moet bestellen. Donderdag kunnen we die afhalen.
De volgende dag kunnen we voor het eerst onze ochtendthee buiten in het zonnetje drinken. Ook komen de fietsen voor het eerst tevoorschijn. We fietsen door allerlei leuke wijken o.a. Bråndaholm.
Het eiland Dragsö is een grote camping, maar erg leuk met oude hutjes, zelfs een bos met trollen.
We zien mensen chillen op een rots in de woonwijk, water altijd dichtbij:
‘s Middags borrelen kustzeilers Ria en Rob Busser (sy Eureka) bij ons.
Donderdag 1 juni halen we de motoronderdelen op en repareert Frits de motor. Tevens aandacht voor een klusje dat al lang wacht, een verklikkerlampje voor als de motor loopt. Als het hard waait horen we niet of de motor aanstaat.
En nu, aan het eind van de middag is het voor het eerst bewolkt geworden, loeit de wind af en toe en regent het een beetje. Wij lekker knus binnen.
