Van Rendsburg varen we weer het Kieler kanaal op. We
besteden de tijd aan allerlei klusjes, boeken lezen, kletsen, schoonmaken etc.
Er komt veel vrachtvaart voorbij. We zien de vreemdste
lading langskomen.
Aan het eind van het kanaal meren we net als vorig jaar
weer af in het jachthaventje van Brünsbüttel. We liggen vlakbij de ingang van
de sluis voor de grote scheepvaart. Het blijft indrukwekkend, die reuzen zo
vlakbij. Verder is de haven goedkoop, zijn de ligplaatsen goed en is er een
goede supermarkt (incl bakker) dichtbij. Een wandeltochtje langs de sluis naar
de Elbe is erg leuk met een prachtig uitzicht.
In Rendsburg troffen we medekustzeilers André en Hettie
van de Wijsneus van Haarlem. Zij liggen
nu ook in Brünsbüttel. Gezellige borrels vergezellen de reisverhalen. De
volgende dag door naar Cuxhaven, dat pal in de wind ligt. We gaan voor het
gemak en motoren er naar toe. In Cux halen we de fietsjes te voorschijn. We
zien dit plaatsje nu van een andere kant: het is gezelliger dan we dachten en
er is veel te doen. We eindigen de fietstocht met een bezoek aan het
strandgedeelte van Cuxhaven. We zien het kogelbaken nu eens van de landzijde, mét de onvermijdelijke Duitse Strandkörbe.
We borrelen aan boord van de Iskander en we gaan gezamenlijk
eten in het clubgebouw. De dag erop varen we op de motor de Elbe af. We zien
hier voor het eerst zeehonden. Op zee is het verder een bezeilde tocht naar
Norderney. Bij de Jade en Weser komen we enkel uren terecht in zeer klotserig
water. Kennelijk resultaat van stroom en noordwestenwind. Maar…het is nog
steeds prachtig weer. Ook goed voor een tukje.
Aan het eind van de middag komen we in Norderney aan.
Bij het uitvaren de volgende dag is het nog even
spannend. De westelijke vaarweg in het zeegat, de Schluchter, is helemaal
verplaatst en loopt nu noordwaarts. Op de elektronische geüpdate Navionics kaart
staat een drempel van minder dan een meter, maar volgens de havenmeester zou er
minimaal 2.20 meter bij laagwater staan. We varen dan ook voorzichtig op de
motor de Schluchter in maar …na twee tonnen zien we helemaal geen ton meer.
Bleek een tonnenlegger bezig te zijn
alles opnieuw uit te leggen.
Met een zuidenwind
4 Beaufort zeilen we door vlak water
naar Lauwersoog. Prachtig zeilen. Zodra we echter in Nederlands water terechtkomen, verdwijnt de
zon en neemt de bewolking toe. Hoe is het mogelijk? Ook in dit zeegat is de
situatie sterk veranderd. De westelijke (en enige) invaart, het Westgat, is verplaatst
in oostelijke richting. Bij terugkomst wel gunstig, want de vaarweg loopt nu in
noord-zuidrichting. Dat voorkomt een lange omweg. De schutting door de sluis
gaat snel en uiteindelijk meren we af in Dokkumer Nieuwe Zijlen, waar we een
perfect en snel werkend wifisysteem treffen. Dus deze blog kan er nu uit…oh ja, inmiddels
regent het!
