Het wordt wat eentonig, maar met alweer een stralende
zonnige warme dag mét wind zeilen we op een ruimewindse koers van Klintholm
naar het eiland Femø. Langs de kust zien we de bekende glooiende heuvels met korenvelden
en de keurige boerderijen.
Femø is een piepklein eiland in het Smålandsvaarwater
tussen de grotere eilanden Seeland en Falster/Lolland. We komen er rond zes uur
aan en dan is de haven al redelijk vol, maar we kunnen nog aan een pakketje andere
schepen afmeren. De volgende morgen kunnen we aan de wal liggen, wel zo
makkelijk voor het uitladen van de fietsen. In twee uur tijd hebben we het hele
eiland rondgefietst; twee minidorpjes met daartussen een kerkje. En verder héél
veel korenvelden.
Een kunstenaar heeft kennelijk de opdracht gekregen om
alle banken op het eiland te versieren. Dat heeft hij heel leuk gedaan. Elke
bank is weer anders. Deze heeft zelfs visserslatijnafmetingen op de zitting.
’s Middags zoeken we verkoeling in het zeewater (22
graden) bij het naast de haven gelegen strand. Tot onze verbazing was het daar
helemaal niet druk. Tussendoor draaien we een wasje.
’s Avonds trekt een onweer over dat gelukkig enige afkoeling
brengt. In de boot was het 33 graden! De volgende dag is iedereen snel
uitgevaren; een Deense gewoonte, ’s ochtends vroeg weg zodat je rond het
middaguur nog een plaats hebt in de volgende haven. Dat zijn we helemaal niet
gewend en dat willen we ook niet. De volgende dag zeilen we met een lichte wind
naar Bagenkop op het eiland Langeland. De spinnaker kon er zelfs nog enige tijd
op. De zuidpunt van Langeland heeft zijn eigen “klif”.
De haven is redelijk vol, maar wij kunnen nog langszij
een grote motorboot die ons eigenlijk liever ziet gaan dan komen.
Door de warmte zijn we vroeg op. Er staat een leuke
windkracht 4, en wij varen, uiteraard weer in de volle zon (zeilen in de
Middellandse zee kan niet warmer zijn) , halve wind naar de Duitse rivier de
Schlei.
We willen inkopen doen in het plaatsje Kappeln, maar we
besluiten bij Maasholm voor anker te gaan om te zwemmen. We liggen eigenlijk
midden op een grote plas, normaal zoek je de beschutting van een wal op bij het
ankeren, maar nu even niet. Het water is inmiddels zó warm geworden, op de
Oostzee 22 graden en hier:
We blijven liggen
zodat we nog wat wind opvangen. Dat wordt dan geen boodschappen doen en dus pannenkoeken
eten uit de noodvoorraad….ook lekker. En dan is er weer die mooie avond op het
water.
’s Ochtends vroeg varen we dan toch echt naar Kappeln.
Een plaatsje dat ons verrast. Het is er gezellig druk, leuke winkelstraatjes, panden
met mooie gevels en een levendige kade met terrasjes. Wij meren af met de kop
op de kade in een prachtige gemeentelijke box.
Wij blijven hier een extra dagje. Het weer dreigt even
met wat bewolking wat minder te worden (wat heet, we hunkeren naar een wat
koelere dag) , maar aan het eind van de middag is het weer helemaal zonnig én
warm. Deze zomer komt bij ons in de boeken als een superzomer. We fietsen 40 km
langs de meanderende Schlei, in Schleswig Holstein.
Aan de noordelijke oever zijn leuke plaatsjes en dito
terrasjes, waar we ruim gebruik van maken. In Lindaunis fietsen we, na een
lekkere lunch, over een oeroude stalen klapbrug. Één auto breed en alles gaat eroverheen, fietsers, auto's maar ook de tram. Stoplichten regelen de doorgang.
En steeds hebben we weer mooie uitzichten over de Schlei.
Op de zuidelijke oever fietsen we door een mooi glooiend natuurgebied
en zien we oude landhuizen met bijbehorende boerderijen.
Bij een van die boeren landhuizen treffen we deze fraaie toegangspoort
aan.
In Sieseby worden we verrast door veel mooie rietgedekte
huisjes.
Uiteindelijk keren we over de grote klapbrug bij Kappeln,
van waar we een mooi zicht op het havenfront hebben, weer bij onze boot terug.
Bij de brug ligt nog een 15de eeuwse
haringvanginstallatie (Zaun) in het water. Deze wordt (een dag per jaar) nog
echt gebruikt. Palen staan in een bepaald patroon in het water met daartussen
netten.
Dit was weer een topdag! We kunnen iedere zeiler Kappeln
en omgeving aanraden. Mooie fietspaden ook. Maar waarom heet dit blog nu In het land van “moin”? Wel, in Zweden begroet
je iedereen met het vrolijke “Hey hey” (een aardige Zweed begroette ons zefs eens
in het Engels met “morning, morning”), in Denemarken met het stoere “Hay”, maar
in Schleswig Holstein met het gemoedelijke “Moin”. Al fietsend en in winkels worden
we zo door iedereen begroet en daar doen we inmiddels zelf vrolijk aan mee.
En dan kruisen we, alweer in volle zon, naar Kiel. We
sluiten daar – in Holtenau - aan bij jachten die al twee uur liggen te wachten
op een schutting naar het Nord-Ost Seekanaal (de jachtensluis is helaas alweer
buiten gebruik) en kunnen na drie kwartier met de grote scheepvaart mee in een
schutting. We motoren vervolgens in konvooi naar Rendsburg. Het is erg heet en de tropenkleding komt goed van
pas.
