1
Augustus is de boot weer op het droge gezet en zijn wij naar huis gegaan voor
het huwelijk van Jan Michiel en Eef. Het was een feestelijke maand die tot 3
september voortduurde.
8
September rijden we weer terug naar La Roche Bernard. De dag erop gaat de Pintail weer te water. De Illusie gaat een dag later te water en
gezusterlijk liggen beide schepen in La Roche Bernard een paar dagen naast
elkaar in de haven.
 |
| Aan het eind van de laatste steiger onder in de foto liggen de Pintail en de Illusie |
Er
komt een zware storm en die wachten we beiden op de rivier af. Frits klust
samen met Jaap een bijzondere vuldop voor de watertank, de broodplank dient... als werkbank!!
Je
zou zeggen dat alles zo langzamerhand wel geoptimaliseerd is, maar neen, er is
altijd nog iets te verbeteren! Zoals de ledstrips in de boekenkast, die de volgende dag worden aangebracht.
We
hebben de auto bij de hand, en daar maken we mooi gebruik van. We bezoeken La
Baule nu eens vanaf het land. In tegenstelling tot van de zomer is het
kilometers lange strand uitgestorven.
De
gemiddelde leeftijd van de wandelaars op de boulevard ligt ergens rond de 75. We
voelen ons jonkies.
De
boulevard staat vol niet te hoge flats, waarvan de rolluiken – hoe ongezellig -
grotendeels dicht zijn. Op 50 meter daarachter begint het prachtige glooiend
gelegen villadorp. Kronkelende straten met tussen de bomen gelegen villa’s die
in verschillende tijdperken zijn gebouwd. We kijken onze ogen weer uit.
 |
| De flats aan de boulevard lijken gebouwd in de voortuinen van de erachter liggende villa's. |
In
de haven waait de wind er lustig op los. We gaan de volgende dag daarom naar
Nantes, lekker wat door de stad banjeren. Een groot deel van de stad is ’s
middags echter no-go area; er zijn 6500 stakers op pad – ja, dat hoort ook bij
de Franse folklore! – en de politie is massaal in een indrukwekkende
wapenuitrusting uitgerukt. We zien overal in de binnenstad ME-ers lopen met
schilden, scheen-, arm en beenprotectors en de nodige wapens. De politiebusjes zijn niet te tellen.
We
besluiten maar gauw weer naar (ons favoriete terrasje op) het rustige
operaplein te lopen, waar we onze auto vlakbij geparkeerd hebben.
Woensdag
is het, na een stormachtige nacht, nog steeds erg winderig en ook nog regenachtig.
Echt een dagje om de voorraad levensmiddelen (per auto dan) weer op peil te
brengen. Dat doen we bij de grote supermarkt van Leclerc in Herbignac. Wat een
megawinkel. We doen ons tegoed aan de traiteurafdeling.
 |
| tsja, de buurtsuper is nu wel verdwenen... |
We
wippen nog even langs ons favoriete terras op het marktplein van la Roche
Bernard. De eigenaren kennen ons inmiddels wel en we krijgen van beiden een
hand. We burgeren al aardig in.
Donderdag,
mijn (Ineke) verjaardag, is het iets
minder wind. De schoolzeillessen gaan nu ook weer door. Zo kweken ze hier de
zeilers van de toekomst. Het blijft leuk om dit te zien.
Het
is vandaag marktdag, het hele plaatsje is dan autovrij. De wandeling naar het
stadje voert door een klein dal langs een oude wasplaats, een Garenne. Frits
haalt via deze leuke route dagelijks ons stokbroodje.
 |
| de Garenne |
Onze
trossen gaan eindelijk los; we maken eerst
nog een toertje over de rivier stroomopwaarts
en
zakken vervolgens af naar Arzal,. Onderweg doen we pogingen om het (vermoedelijke)
tape, dat zich van elders door de storm boven aan onze antenne vastgekleefd heeft, los te
varen, tevergeefs. We hebben nu een extra windvaan. We gaan er in elk geval niet voor naar boven!
In
Arzal meren we af, klaar om morgen via de sluis de zee op te gaan, als het weer
niet al te slecht is.
