In Cadzand genieten we twee dagen van de mooie omgeving. Fietsen richting Knokke door het mooie natuurgebied het Zwin, een oude bij eb droogvallende zeearm. Vroeger de vaarweg naar Brugge
en westwaarts, waar een dikke laag asfalt is uitgerold voor de fietsers
Hier vindt veel nieuwbouw plaats. Als dat maar geen Belgische toestanden worden…
We moeten wel wennen aan de drukte in de winkels en dan zonder mondkapjes. Zijn we niet meer gewend. Je bent je daardoor toch minder bewust van het verplichte afstand houden.
Vanuit Cadzand zeilen we de Westerschelde over. We melden ons netjes bij Vlissingen Centrale. Wat een stroom staat hier! We moeten even wachten voor een vrachtvaarder, waar een loods aan boord klimt. Een magisch gezicht.
In Vlissingen vliegen de pilots in en uit de Oude haven. Het zijn niet meer de kleine loodsbootjes van vroeger.
De ouders van Eef, Toine en Loes, komen aan boord voor een biertje en samen genieten we van een uitstekende paella van het restaurant waar we vlakbij liggen. Eigenlijk doen ze daar niet aan afhaal-eten, maar voor ons wordt een uitzondering gemaakt.
Het is inmiddels al dagen lang zonnig en warm. Goed fietsweer, althans zolang we doortrappen. Ook hier weer brede fietspaden en veel nieuwbouw. We fietsen langs de mooie kust van Walcheren naar Zoutelande.
Na
twee dagen verlaten we de haven weer door de keersluis, een klein muizengaatje. We houden aan beide zijden niet veel ruimte over.
Omdat
we horen dat het in Zeeland erg druk is, besluiten we over zee verder
te varen. De vaarweg loopt vlak langs het strand met z’n
strandhuisjes. Ze staan nog in de ochtendschaduw.
Daar
komt ons een vrachtschip met de wieken van windmolens tegemoet. Grote bladen zijn dat! Vast weer voor een windpark op zee.
De
volgende stop wordt de Roompot. De vuilwatertank blijkt daar zo
dichtverkalkt te zijn dat er met het pomptoilet helemaal niets meer mogelijk
is. Frits is een halve dag bezig geweest om er weer een klein gaatje
in te bikken. Dat wordt een stevige winterklus. Vreemd eigenlijk dat we van mede vaarders en uit de pers weinig horen en lezen over de verkalking van de leidingen van het zwarte water....
We gaan alleen van boord voor een bezoekje aan de campingwinkel. We genieten weer van een prachtige avond.
De volgende ochtend gaan we weer door de sluis op weg naar Stellendam.
Onderweg zien we diverse bruinvissen en zeehonden.
In
de haven van Stellendam met z’n grote visafslag zien we geen enkele
professionele visser meer liggen. Lege steigers. Wellicht nog op zee en voor een deel weggesaneerd.
We
willen vroeg weg, dus blijven we in de buitenhaven liggen. Dat wordt geen
succes, want we kunnen alleen liggen aan een boot die met pleziervissers de
zee opgaat. Van de geplande 8 uur als vertrektijd komt niets terecht.
Om 6 uur start de motor al! En social distancing van de sportvissers is hier ver te
zoeken. Handen schudden, rochelen etc. We zien door het vroege
tijdstip nog wel de Russische Shandart de sluis invaren. Dat
is een replica van het vlaggenschip van Peter de Grote. Heel mooi
versierd.
Bij de Maasgeul gaan we vlak achter een vrachtschip langs. Wat worden we daar altijd netjes begeleid door Maasmond!
We horen verhalen over overlast in Scheveningen: stenengooiers naar jachten en over de weg racende jongeren. Dat slaan we dus maar over.
Bij Scheveningen liggen een groot aantal schepen werkeloos voor anker, wachtend op passagiers of vracht. Zo zagen we daar naast vier andere cruiseschepen ook de Nieuw Statendam van de Holland Americalijn liggen.
Even verderop vaart de Stad Amsterdam met een Zwitserse kapitein (!) ons tegemoet.
en als we de jachthaven van IJmuiden indraaien zien we nog achter ons de Oosterschelde tussen de pieren binnenkomen.
Door de coronaperikelen zien we nu een ware schepenparade. We zouden met de Kustzeilers meevaren met de intocht van de grote schepen naar Amsterdam, maar helaas geen Sail dit jaar.
In IJmuiden komen Jan Michiel en Eef en onze twee kleindochters aan boord. Met z’n allen varen we naar Haarlem. Een hele belevenis voor de kleintjes van nog geen 2 en bijna 4. Zij komen later ook weer langs als we op de Mooie Nel liggen bij de Haarlemsche Jachtclub. Net als Sjoerd en Lee.
Door het zeer warme weer is het op dat kleine plasje stampend druk.
We genieten van het zien van al die plassenpret. En voor Frits een nostalgische beleving. We liggen hier een weekje te relaxen. Kunnen ruim de was doen, lekker douchen en buiten aan tafel eten. Prima haven!
We fietsen
door de verrassend mooie Kennemer Duinen naar het strand bij Parnassia. Een koele duik in het zeewater was niet te weerstaan. Heerlijk!
Ook liggen we even buiten de haven regelmatig in het water. Wat een hitte. We doen er alles aan om uit de zon te blijven en ons te koelen.
En
we laten onze kleindochters kennis maken met de boot. Verstoppertje
spelen en trapje op en af op de Pintail, en
roeien in het bijbootje. Oude tijden herleven.
Komend weekend vertrekken we weer.
