Nachtelijk onweer op zee
Na een heerlijk dagje Vlieland vertrokken we met als plan
om in één ruk naar Cuxhaven of Brunsbuttel (aan de Elbe) te varen. Het leek een
ideale zeildag te worden, maar ter hoogte van Ameland draaide de toch al geringe
wind tegen, zodat de motor weer aan moest. We besloten dat motoren te laten
voor wat het is en Norderney aan te lopen. Ter hoogte van Norderney zagen we
echter zware onweersbuien naderbij komen waar veel wind (7 bft) in zat. Het was boeiend wat er
allemaal te zien was: allerlei kleuren, uit
de wolken vallende regenstromen die soms sterk afbogen, bijzondere flarden
zwarte wolken.
Het bracht ons tot intensief overleg over wat te doen,. Een
nacht op zee met dit soort buien en weinig wind sprak ons niet aan, maar het
aanlopen van zeegaten met op de loer liggende onweersbuien ook niet. Bovendien
werd het al snel donker. We besloten deze buien eerst maar eens op zee af te
wachten. De radar toonde ons precies waar ze zijn. Op de volgende foto zijn wij
de ‘middenstip’ en is de vlek de dikke onweersbui voor ons. Uiteindelijk zou deze helemaal over ons heen draaien.
Toen het weer na de bui rustig werd en de radar geen bui
in de directe omgeving toonde, zijn we via de oostelijke aanloopgeul, het
Dovetief, het zeegat binnengelopen. Een hele omweg, maar de westelijke
Schluchter vonden we op onze recent bijgewerkte kaart te ondiep. Het was bovendien ook nog net laagwater. Het was inmiddels donker geworden (half elf) en afgezien van
de aanloopton is het ondiepste gedeelte van de vaarweg niet met lichtboeien betond.
Een heel gepuzzel, maar dankzij het vrijwel windstil geworden weer, onze nieuwe
verrekijker (een afscheidscadeau van de Centrale Raad van beroep) en de plotter
konden we de niet verlichte boeien steeds als schim tijdig waarnemen. Op de foto
hieronder zijn links en rechts onverlichte boeien te zien, zoals we ze de
volgende morgen zagen.
Om half twaalf meerden we af in de haven van Norderney,
die we nog nooit zo ondiep aangetroffen hadden. We waren wel aan een oorlam toe! ’s Ochtends zagen we tot onze verrassing dat we recht tegenover de Asiak van
Hans en An uit onze haven waren afgemeerd.
Onze volgende tocht ging naar de Elbe met als doel
Brunsbuttel. Weer weinig wind. Het laatste stuk, op de Elbe, konden we wel lekker zeilen. Via de sluizen
bereikten we het jachthaventje, van waaruit we een prachtig zicht hebben op de
schuttende containerschepen die vlak langs varen. Het valt ons op dat er weer
meer containers op de schepen staan dan vorige jaren. De economie draait.
Gisteren was het een bloedhete dag, die we al motorend, lezend
en klussend op het Noord- Oostzeekanaal (Kielerkanaal) doorbrachten. Breed water, af en toe een tegemoetkomend containerschip, mooie groene oevers en bijzondere bruggen. Heel relaxed tripje.
We meren af in Rendsburg bij de RVR, een leuke
verenigingshaven, waar we onszelf trakteren op een hapje en een drankje op het terras van het havenrestaurant.
De voorraden zijn ook wel zo’n beetje op. ’s Avonds breekt een zwaar onweer los,
dat lang blijft hangen.. Er vallen soms hagelstenen ter grootte van knikkers met een
geweldige kracht naar beneden; we zijn blij dat de sprayhood (buiskap) heel
blijft onder zoveel geweld. Het is een donderend geluid.
Vandaag, vrijdag, valt er af en toe nog een heftige bui.
Daartussendoor slaan we weer wat voorraden in voor de komende dagen en 'bummeln'
we door het oude stadscentrum van Rendsburg. Een aardig stadje met een
streekfunctie.
Morgen vervolgen we onze trip over het Kieler Kanaal.
