Onze
derde dag in Trinité sur Mer is erg regenachtig. We hebben geen zin om zonder wind en in de regen nog
naar een andere haven te varen. Gelukkig verbetert het weer aan het eind van de dag, juist als de maxitrimarans, de Formule I onder de zeilboten, weer binnenvaren met aan het roer fameuze
schippers. Met aandacht bekijken we hoe de acrobaten van de grootste trimaran ter wereld, de Spindrift, het ‘huikje’ over het
grootzeil trekken. Wat hebben wij het dan makkelijk.
Ook
de No way back van Pieter Heerema
komt (naamloos) binnenvaren en meert achter onze boot af. Zij is net verkocht aan
Fabrice Amadeo, een andere vendée Globe zeiler.
Het
oceaanwedstrijdzeilen leeft in Trinité, en dat maakt het zo leuk om hier te
zijn. Bijzonder is overigens dat zelfs deze megadure schepen niet achter slot
en grendel liggen. Iedereen zou zo de steiger op kunnen lopen. En dan doen veel
verzekeraars zo moeilijk over het achterlaten van een plezierjacht in een niet afgesloten
jachthaven in het buitenland! Wij zouden zo gauw geen afgesloten haven kunnen
bedenken hier.
Het havenfront van Trinité bevat veel horeca én bakkers. Er zitten zelfs 's ochtends vroeg al mensen op de terrassen. Dit keer lopen we ook de daarachter gelegen buurt in en die blijkt ook best aardig. Smalle straatjes die omhoog lopen, met oude panden.
 |
| het havenfront van Trinité-sur-Mer |
Aan
de boulevard is een fotogalerie waar we tot nu toe steeds aan voorbij gelopen
zijn. Nu naar binnen en daar zien we heel wat moois. Frits valt voor een vrolijk
drieluik op linnen.
De
volgende dag is het prachtig weer met weinig wind. Bij het uitvaren zien we nu
de in mooie kleuren uitgevoerde Spindrift
van de zeezijde.
en op
zee zien we de Södebo oefenen
Over een feestelijk twinkelende zee zeilen we met een relaxed gangetje de Vilaine op.
 |
| de invaart van de Vilaine |
waar
we aan een bezoekersboei bij Tréhiquier afmeren. Er staat 2,5 knoop stroom maar
we hebben de boei te pakken. Fijn dat ons vrijboord zo
laag is, dat maakt het oppakken van een boei niet al te lastig.
De
schutting bij Arzal is een makkie. Slechts twee schepen in de sluis en we mogen dit keer zelfs zelf uitzoeken waar we willen liggen. In
Arzal ontzouten we de volgende dag de zeilen en In La Roche Bernard volgt het
motoronderhoud. Einde seizoen, werk aan de winkel!
Morgen
‘verhuizen’ we naar ons mobile home op de camping om van daaruit verder te
klussen aan de boot.
