De Pintail is na vier jaar weer terug op haar plekje

 

 

In het zéér warme weekje Haarlem passen we nog een keer op kleindochters Charlie en Lewis én we wagen nog een bezoek aan de stad. Enige koelte vinden we in het oudste museum van Nederland, het Teylersmuseum.

En ook de stad biedt nog voldoende schaduw. We dwalen door de wijk Vijfhoek met haar slingerende kleine straatjes, langs grachten en prachtige panden. We trakteren ons op een mini-nespresso-apparaat voor aan boord. Waar laten we dat nou weer?

En dan scheuren we ons los uit Haarlem en de gastvrije Haarlemsche Jachtclub. Op het Noordzeekanaal en het IJ zien we dat er weer veel is bijgebouwd aan de oevers. In elk geval is de bebouwing niet monotoon.

Het is erg druk op het water met pontjes, rondvaartboten en vrachtvaart. Dat zijn we niet meer gewend. De oude gebouwen aan de Ruyterkade bij het centraal station worden inmiddels "overschaduwd" door hoogbouw.

In de blakte, grijzigheid en nevel varen we na de Oranjesluizen het Markermeer op...en ja hoor, ook de IJsselmeervliegjes zijn aanwezig.

In de middag komen we aan op de Marker Wadden. Er was tot onze verbazing nog voldoende plaats.

En wat is het daar mooi. Dat niet heel varend Nederland hier ligt. Ruim opgezette haven, strand op 50 meter, en een prachtige natuur, waarin wandelpaden zijn uitgezet met uitkijktorens. Een impressie:

 

 

 

Wat hebben we toch een mooie Nederlandse natuurgebieden bezocht. Het Zwin, de Walcherse duinenkust, de Kennemer duinen en de Marker Wadden.

Van hier varen we de volgende dag, weer nauwelijks wind dus op de plof, naar Urk waar we een nieuw restaurant aan de haven (Blue) besproken hebben om onze behouden terugkomst te vieren. Het interieur (blauw) doet wat steriel aan, maar we hebben daar heerlijke sushi en St. Jacques gegeten. 's Avonds genieten we van de traditionele zondag-parade van de Urkers, iedereen is vaak op z'n zondags gekleed, aan de wandel, fiets, brom of motor en auto rondjes haven aan het doen. Daar krijg je toch een keer genoeg van? s Avonds barst een onweer los.

Maandagochtend maken we nog even een wandeling door Urk.

 

 

 

en dan varen we via een van de mooiste ankerplekjes van Nederland, IJsseloog,

de Pintail naar Ketelhaven, waar we direct aan de borrel gaan op de nieuwe boot van bestuursgenoot Erik. De volgende dag gaan we met de vouwfietsen en ov naar huis.

Heel raar, thuiskomen zonder al die spullen die nog aan boord liggen en die weer een plekje thuis moeten krijgen. Dat komt dan het weekend wel als we met de auto weer teruggaan om de boot wat leeg te halen.

Het was een mooie 4-jarige periode in Frankrijk waar we fantastisch gezeild hebben. En 4 keer de Golf van Biskaje overgestoken hebben. Hiermee eindigen voorlopig onze zeiltochten "om de zuid".  Nu richten we de blik weer eens naar Scandinavië.

Tropische warmte

 

In Cadzand genieten we twee dagen van de mooie omgeving. Fietsen richting Knokke door het mooie natuurgebied het Zwin, een oude bij eb droogvallende zeearm. Vroeger de vaarweg naar Brugge

en westwaarts, waar een dikke laag asfalt is uitgerold voor de fietsers

Hier vindt veel nieuwbouw plaats. Als dat maar geen Belgische toestanden worden…

We moeten wel wennen aan de drukte in de winkels en dan zonder mondkapjes. Zijn we niet meer gewend. Je bent je daardoor toch minder bewust van het verplichte afstand houden.

Vanuit Cadzand zeilen we de Westerschelde over. We melden ons netjes bij Vlissingen Centrale. Wat een stroom staat hier! We moeten even wachten voor een vrachtvaarder, waar een loods aan boord klimt. Een magisch gezicht.

In Vlissingen vliegen de pilots in en uit de Oude haven. Het zijn niet meer de kleine loodsbootjes van vroeger.

De ouders van Eef, Toine en Loes, komen aan boord voor een biertje en samen genieten we van een uitstekende paella van het restaurant waar we vlakbij liggen. Eigenlijk doen ze daar niet aan afhaal-eten, maar voor ons wordt een uitzondering gemaakt.

Het is inmiddels al dagen lang zonnig en warm. Goed fietsweer, althans zolang we doortrappen. Ook hier weer brede fietspaden en veel nieuwbouw. We fietsen langs de mooie kust van Walcheren naar Zoutelande.

Na twee dagen verlaten we de haven weer door de keersluis, een  klein muizengaatje. We houden aan beide zijden niet veel ruimte over.

 

Omdat we horen dat het in Zeeland erg druk is, besluiten we over zee verder te varen. De vaarweg loopt vlak langs het strand met z’n strandhuisjes. Ze staan nog in de ochtendschaduw.

Daar komt ons een vrachtschip met de wieken van windmolens tegemoet. Grote bladen zijn dat! Vast weer voor een windpark op zee.

De volgende stop wordt de Roompot. De vuilwatertank blijkt daar zo dichtverkalkt te zijn dat er met het pomptoilet helemaal niets meer mogelijk is. Frits is een halve dag bezig geweest om er weer een klein gaatje in te bikken. Dat wordt een stevige winterklus. Vreemd eigenlijk dat we van mede vaarders en uit de pers weinig horen en lezen over de verkalking van de leidingen van het zwarte water....

We gaan alleen van boord voor een bezoekje aan de campingwinkel. We genieten weer van een prachtige avond.

De volgende ochtend gaan we weer door de sluis op weg naar Stellendam.

Onderweg zien we diverse bruinvissen en zeehonden.

In de haven van Stellendam met z’n grote visafslag zien we geen enkele professionele visser meer liggen. Lege steigers. Wellicht nog op zee en voor een deel weggesaneerd.

We willen vroeg weg, dus blijven we in de buitenhaven liggen. Dat  wordt geen succes, want we kunnen alleen liggen aan een boot die met pleziervissers de zee opgaat. Van de geplande 8 uur als vertrektijd komt niets terecht. Om 6 uur start de motor al! En social distancing van de sportvissers is hier ver te zoeken. Handen schudden, rochelen etc. We zien door het vroege tijdstip nog wel de Russische Shandart de sluis invaren. Dat is een replica van het vlaggenschip van Peter de Grote. Heel mooi versierd.

Bij de Maasgeul gaan we vlak achter een vrachtschip langs. Wat worden we daar altijd netjes begeleid door Maasmond!

We horen verhalen over overlast in Scheveningen:  stenengooiers naar jachten en over de weg racende jongeren. Dat slaan we dus maar over.

Bij Scheveningen liggen een groot aantal schepen werkeloos voor anker, wachtend op passagiers of vracht. Zo zagen we daar naast vier andere cruiseschepen ook de Nieuw Statendam van de Holland Americalijn liggen.

Even verderop vaart de Stad Amsterdam met een Zwitserse kapitein (!) ons tegemoet.

en als we de jachthaven van IJmuiden indraaien zien we nog achter ons de Oosterschelde tussen de pieren binnenkomen.

Door de coronaperikelen zien we nu een ware schepenparade. We zouden met de Kustzeilers meevaren met de intocht van de grote schepen naar Amsterdam, maar helaas geen Sail dit jaar. 

In IJmuiden komen Jan Michiel en Eef en onze twee kleindochters aan boord. Met z’n allen varen we naar Haarlem. Een hele belevenis voor de kleintjes van nog geen 2 en bijna 4. Zij komen later ook weer langs als we op de Mooie Nel liggen bij de Haarlemsche Jachtclub. Net als Sjoerd en Lee.

Door het zeer warme weer is het op dat kleine plasje stampend druk.

We genieten van het zien van al die plassenpret. En voor Frits een nostalgische beleving. We liggen hier een weekje te relaxen. Kunnen ruim de was doen, lekker douchen en buiten aan tafel eten. Prima haven!

We fietsen door de verrassend mooie Kennemer Duinen naar het strand bij Parnassia. Een koele duik in het zeewater was niet te weerstaan. Heerlijk!

Ook liggen we even buiten de haven regelmatig in het water. Wat een hitte. We doen er alles aan om uit de zon te blijven en ons te koelen.

En we laten onze kleindochters kennis maken met de boot. Verstoppertje spelen en trapje op en af op de Pintail, en roeien in het bijbootje. Oude tijden herleven.

Komend weekend vertrekken we weer.

Pintail terug in NL

Na een extra ligdagje vinden we het ook wel weer goed om Fécamp te verlaten. De haven heeft de afgelopenjaren passantenplaatsen opgeofferd aan snelle ribs, lokale visbootjes en een groot klassiek zeilschip. Maar met de coronarust zijn er nu zelfs nog plaatsen vrij. Maar hoe dat in een normaal seizoen moet...Met een westenwind 5 Bft zeilen we van Fécamp naar Dieppe.

Ook weer een mooie kust om langs te varen

Zo langzamerhand wennen we aan het idee om naar Nederland te varen. In Dieppe liggen aan de gastensteigers vooral Nederlandse jachten. Aan de haven zijn veel terrasjes. We hebben ons oog op een ervan laten vallen, maar moeten uiteindelijk toch binnen eten; het is 's avonds buiten net iets te fris.

Wij liggen prima, reddingsboten langszij. We stappen ook hier op de fiets, maar kunnen er niet mee ‘uit de voeten’. Geen fietsroutes, en het leukste deel van Dieppe, de steile overkant van de haven, doe je lopend over trappen.

Bij gebrek aan wind starten we onze volgende dagtocht met de motor bij, richting Boulogne sur Mer. Halverwege komt er wat wind en dobberen we rustig verder. De steigers in Boulogne zijn vernieuwd, een verbetering. De grootste verbetering vinden we de bakker die ‘s ochtends vanaf half acht met brood(jes) en lekkers voor het havenkantoor staat. De lekkerste muffins kopen we hier.

De dag erna is er ook weinig wind, dus we varen weer met de motor bij. Bij Cap Griz Nez hebben we 3 knopen stroom mee, dat schiet op.

Na Calais kunnen de zeilen weer uit (en de motor ook). Het gaat zo lekker dat we doorgaan naar Nieuwpoort.Het is ook een dag van bijzondere uitzichten:

We zien de White Cliffs van Dover duidelijker dan ooit.

Daarna zeilen we langs de lelijke industriehaven van Duinkerken.

In de Pas van Zuydcote poseert deze aalscholver voor ons

en langs het invaartkanaal van Nieuwpoort begroeten de zeehonden ons.

Op de ducdalven in dit kanaal kijken zelfs hondjes op ons neer.

We meren af bij de Koninklijke, die het perfect voor elkaar heeft. Of het op zee waait kunnen we vanaf elke plek in de haven goed zien.

We gaan de volgende dag gauw verder om de drukte (en de corona) van de Belgische badplaatsen te vermijden. We zeilen met een mooie ZO wind in de hitte naar de nieuwe haven van Cadzand, een perfecte zeiltocht, behalve dan het zicht op die afgrijselijke bebouwing van de Belgische badplaatsen. Er is nauwelijks een stukje strand met duinen over.

Cadzand is een kleine luxe marina, geëxploiteerd door de Koninklijke Belgische jachtclub uit Antwerpen.

Hier maken we heerlijke fietstochten, daarover meer in het volgende blog. Inmiddels liggen we al in Vlissingen.

Zonnige groet uit Cadzand