Kalmar naar Landsort, in de scheren en in de mist
Stops in: Borgholm, Oskarshamn, Västervik, Arkösund en geankerd bij de
eilanden Oversö en Ringsön
Vanuit Kalmar zijn we met een zwak achterlijk windje
naar Borgholm op het eiland Öland gezeild. Aan de Zweedse oostkust is in de
Middeleeuwen tot de 17de eeuw heel wat oorlog gevoerd. De Zweden en de Denen
vochten om de handelsbelangen in de Oostzee. Daarvan zijn nog veel
overblijfselen te zien. In Borgholm bezochten we de op een heuvel aan zee
staande ruïne van een immens groot kasteel ter verdediging van de Kalmarsund.
Nu ook te huur voor feesten en partijen.
Daar vlakbij ligt “paleis” Solliden, het
zomerverblijf van de Zweedse koninklijke familie. De tuinen zijn opengesteld,
en hoewel het meeste nog niet in bloei stond, was dit toch de moeite waard. Er
was zelfs een tuin, geschonken door Koningin Wilhemina.
Door een bosgebied lopend kom
je dan weer bij het dorp uit. Zeer de moeite waard. In Borgholm duiken we
vanwege de kou (11 graden) de sauna en
het zwembad van het badhotel in. De
volgende dag fietsen we wat door de omgeving, een glooiend coulissenlandschap.
Met een koude natte tocht, motorend tegen de wind en golven
in, zijn we naar Oskarshamn gevaren, waar we nauwelijks voet aan wal hebben
gezet. Nog kouder was de volgende tocht naar Västervik, de wintersporthandschoenen moesten ook aan, naast uiteraard thermokleding, muts, kol, dubbel fleece en laarzen met skisokken! Om de boel wat op te leuken eten we onderweg pannenkoeken. Heerlijk.
Na Oskarshamn begint de scherenkust, dat wil zeggen dat
er duizenden rotsen boven en onder water liggen en grote en kleine eilanden,
waar je tussendoor moet varen. Een uidaging qua navigatie, want één fout is
bonk! In Vastervik hebben we over het schiereiland Gräsö gefietst. De beenspieren
moeten een beetje in beweging blijven!
Op onze reis naar en van Vastervik belandden we twee dagen
achter elkaar midden tussen de scheren in een potdichte mist. Om een idee te
geven van de hoeveelheid rotsen en
eilanden is hier een stukje zeekaart. Het is de bedoeling dat je een van de
doorgaande strepen volgt, dan weet je vrijwel zeker dat er geen rots onder
water ligt. Het varen in de mist is hier te vergelijken met autorijden met
matglas ruiten en gebruik van de tom-tom. Heel vermoeiend. Noodgedwongen kwamen we zo wel op een heel leuk ankerplekje terecht, waar de mist verdwenen was.
ons eerste ankerplekje
Maar zonder mist zijn
dit prachtige gebieden en steeds weer net iets anders. De ene keer zijn er overal
doorkijkjes naar andere meren en zijn de eilanden omzoomd met bossen, met hier
en daar een buitenhuisje of een botenhuis. De andere keer is het wat ruiger met
veel rotsen, al dan niet begroeid met struiken
of mossen. Voor een idee volgen hier wat foto’s .
Gisteren hebben we afgemeerd in Arkösund. Ook in dit toeristenplaatsje kon je een kanon afschieten. Bijna niemand te zien. Wij lagen in de nieuwe marina, waar wij mede St. Petersburggangers Ruud en Joke van de Wandelaar troffen. 's Avonds verhalen uitgewisseld. Rond de haven staan wat mooie karakteristieke panden met koperen daken. Overigens lag het erg ongelukkig in de marina, omdat passagiersbootjes met grote snelheid vertrekken en aankomen en daarmee een behoorlijke deining van de drijvende steigers veroorzaken. Wij waren blij met al onze schokdempers op de trossen.
We liggen nu op een schitterende ankerplek. Het is inmiddels
windstil, er is avond zon en overal mooi uitzicht. Je hoort alleen de vogels
fluiten en koekoeken. Heel idyllisch.
En nu is het …op naar Stockholm. Nog een paar dagen circa 70 mijl varen,
als we tenminste geen mist krijgen. Want het koude water en de warme lucht gaan niet goed samen. En we zouden eindelijk wel eens geen tegenwind
willen hebben. We wachten nog op een
lekkere zeildag met een windje uit de goede richting. Van achter ons anker:
