Na
Brugge doen we een dagje Oostende met de trein. Ik (Ineke) ben door mijn rug
gegaan en met pilletjes is het wel OK voor landtoerisme, maar een dagje (zeil)rust
is prima. In Oostende is het de laatste dag van een soort Sail-manifestatie, Ostende
voor Anker geheten. Een hele drukte en veel mooie kleine klassiekers in de
haven.
In
het stadje stuiten we op een optocht, waaronder deze reuze steltlopers. We doen
ze niet graag na.
Dit
is ook de laatste zonnige dag. De volgende dag plenst het met bakken uit de
lucht, maar als het even wat minder nat is, weerhoudt dat Frits niet van een
klusje.
’s
Nachts komt er een zware storm over ons heen. In Zeebrugge liggen we helemaal
beschut achter hoge flats, en toch schommelt het nog behoorlijk.
De
volgende dag vertrekken we voor een kort tripje naar Oostende met een mooie
bakstagswind (4-5 Bft). We varen vlak langs de kust maar we zien er door mist niets
van. Nu missen we daar niets aan, want die bebouwing langs de Belgische
kustplaatsen is vreselijk, één grote flatklomp per plaats. In Oostende treffen
we de Illusie weer, en later ook de Valentijn van kustzeiler Martien met
broer en opstapper. Zij zijn ook op weg naar Zuid Bretagne.
 |
| Pintail en Valentijn achter elkaar voor het clubhuis van de RNSYC in Oostende |
Donderdag is er qua wind goed te varen, maar het is
alweer erg mistig. Terwijl we op de Illusie
aan de koffie zijn, begint het ook nog fors
te regenen. We blijven dan ook allemaal een dagje liggen. En maar schommelen op de deining van de
noordenwind die de haven inrolt. Vooral rond hoog water. Dan is het echt feest.
’s Middags is het droog en bezoeken we het Mu.ZEE, het provinciaal museum voor
moderne (Belgische) kunst. Hier zien we hoe we van onze mondkapjes nog iets
moois kunnen maken, dus…niet meer weggooien!
Voor
het strandleven is het een slechte periode. De boulevard en het strand zijn
verlaten en voor het uitzicht hoef je ook niet te gaan. De Noordzee dampt wat
uit aan mist deze week, en dat ondanks een stevige wind. Maar uitwaaien gaat
als de beste.
‘Inmiddels
hebben we de Pintail stevig
vastgelegd met tien lijnen, deels met rubber dempers, want de wind gaat
vannacht weer fors toenemen. ’s Avonds worden alle lijnen nog eens bijgesteld. Ook
Martien is druk in de weer om de Valentijn
op z’n plek te verankeren.
En
dan raast de storm over ons heen. De wind giert, de regen klettert, de steiger piept, de lijnen
kraken en ook de stootwillen knarsen een deuntje mee, en toch weten we in slaap
te vallen. Donderdag gaat dit onverminderd door en zelfs met die harde wind is
het nog steeds mistig. Na de koffie met de Illusiebemanning zoeken we ons heil aan
wal en wandelen wat af in Oostende. Het ziet er naar uit dat we pas zaterdag
weer vaarbaar weer hebben. Dan is de keuze, afhankelijk van wind en zon: Dover of Duinkerken.
