Naar het Finse vasteland
Na een “verwaaidag” op het eilandje Rödhamn, waar de vers gerookte zalm van de havenmeester overigens prima smaakte, konden we eindelijk weer
eens voluit zeilen. De noordwesten wind nam al snel toe tot windkracht 6. Met
uitschieters van de bootsnelheid van boven de 9 knopen vlogen we oostwaarts. Mooi om weer eens een grotere afstand af te leggen.
het is nog steeds koud (water is 12 graden)
Het water in de Alandarchipel is wat ruimer, zodat we niet
continue op boeien en rotsen hoeven te letten. Ook wel weer eens lekker.
Niettemin zoefden we met ruim 8 knopen wel door een smalle rotsachtige doorgang.
De
bebakening in Finland is gelukkig uitstekend. Veel goed zichtbare geleidelijnen
en –borden en veel gestapelde, witgekalkte stenen hopen, die goed
zichtbaar zijn tegen de achtergrond van de dennenbomen. Verder voornamelijk cardinale tonnen, maar zonder topteken.
Uiteindelijk meerden we
af in Korpoström, waar het toeristenseizoen nog niet was geopend. Winkel was
nog dicht, helaas. De volgende dag op naar Kasnas, waar wel gelegenheid tot het
inkopen van voedsel is. Je wordt wel
vindingrijk als je een maaltijd uit de resten uit de voorraad moet
samenstellen. In Kasnäs hebben we een
mooie wandeling over de rotsen gemaakt rond het daar gevestigde natuureducatiecentrum.
Helaas was de geologische uitleg op de diverse rotsen in het Zweeds en Fins. We
begrepen wel dat het vulkanisch gebied is geweest. Finland is officieel
tweetalig. Alle Finnen, ook de 94% die historisch gezien niets met Zweden hebben, moeten
zweeds leren. Maar hierover is discussie gaande, begrepen wij van een Finse. Het Zweeds heeft voor ons nog wel wat herkenbaars, maar het Fins is verwant aan het Ests en Hongaars, en is onbegrijpelijk.
ook de straatnamen staan in twee talen, onder: Fins
Het plan om naar Hanko te zeilen, laten we varen. Er is een
harde zuid-westen wind voorspeld en het lijkt ons dat je in Hanko, dat naar het
zuiden open ligt, dan erg onrustig ligt. Dus weer een flinke dagtocht van 50
mijl door de scheren naar het leuke stadje Tammisaari. Aanvankelijk was het
zicht slecht, maar dat werd na een uurtje beter.
de Goelyo in de nevel
Tammisaari ligt heel beschut een aantal mijl landinwaarts.
Het is een prachtige tocht van de kale
rotsige buitenscheren langs de vele met dennenbossen begroeide eilanden meer
landinwaarts. Het lijkt hier wel een labyrint. Overal zie je identieke beboste eilanden met doorgangen ertussen. De huizen staan hier diep verscholen in het bos.
In Tammisaari liggen
ook de Goelyo en de Josha. Na aankomst begint het te regenen en dat houdt ook de volgende dag aan. Bij de borrel wisselen we onze ervaringen uit met de bemanning van de andere twee schepen.
Tammisaari is een leuk stadje, 15.000 inwoners betekent in Finland heel wat. Hier
kunnen we ook een Fins usb-stickje met een maand mobiel internet kopen. We zijn
weer online en kunnen dit blog bijwerken en de gezellige mails (!) beantwoorden. Het valt op dat er hier geen tuinen of plantenbakken met bloemen
te zien zijn. In een winkel zagen we dat de planten ook wel erg duur zijn, een
kleine kamerhortensia kost hier al 35 euro! Wel staan hier erg veel seringen (in bloei). ’s Avonds en ook de volgende avond
meten we op onze boot vlagen van zuidwest 7. We zijn blij dat we hier liggen. Zelfs hier
liggen we nog wat te schommelen. Het plaatsje heeft ook een stukje oude stad, waar we in een huiskamercafé'tje lunchen en de bedienende economiestudente uit Helsinki uithoren over het Finse leven.
de oude 'stad'
Met een mooi westen windje zeilen we twee dagen later op de fok tussen de eilanden en de zuidkant van het
vasteland door naar het oosten. We zien
hier wat meer huizen en er varen ook wat meer (motor)boten.
We meren in deze sund af aan een degelijke steiger met in de
nabijheid een van de laatste supermarkten tussen hier en Helsinki.
De volgende dag, vandaag, trekt
een warmtefront over en valt er een groot deel van de dag gestage regen. Een
goede dag voor wat motoronderhoud, opruimwerk en studie (van het weerprogramma Zygrib, accubeheer, motorontluchten etc). We zitten ruim in
onze tijd, een ligdag kan er wel af, Helsinki is nog maar 50 mijl weg en daar willen we woensdag zijn.