Het is nu voortdurend vrij harde zuidwestelijke tegenwind: de zg depressietrein. Dikwijls zwelt de wind ‘s middags nog eens 1 a 2 Bft extra aan, zodat we vaak ‘s ochtends vroeg varen, zodat we er nog tegenin kunnen. Hoezo alleen bij tij vroeg moeten opstaan?
We vertrekken 23 juli om 8.00 uur van Simrishamn naar Ystad. Aanvankelijk ZW 2, maar deze neemt gaandeweg steeds meer toe. Na het ronden van de zuidpunt is de zee erg onrustig. We meren af naast de Willemien. En dan gaat het hard waaien en regenen.
Ystad is een mooi oud en gezellig stadje.
We bezoeken ook het lokale kunstmuseum, maar dat valt erg tegen. Zo somber allemaal.
Na twee dagen vertrekken we al om 6.00 uur, er staat een W-ZW 4 Bft. Motoren maar weer tegen wind, aantrekkend tot 5 Bft, en behoorlijke golven in. Vijf uurtjes later meren we af in Gislövs Läge, bij Trelleborg.
Ik heb al een week een opgezet en rood ooglid, op advies van oogarts Wouter doe ik 3 tot 5 x per dag een warm compres erop.
Het weerbericht is niet gunstig. Deze beelden zien we regelmatig, de meter en de veroorzaker van de wind, donkere hoog opgebouwde fronten wolken:
We blijven twee extra dagen vanwege harde tegenwind. Er zijn heldere opklaringen maar ook regenbuien.
We gaan met de bus naar Trelleborg, een wat grotere stad waarvandaan veel ferry's vertrekken.
en hoe toepasselijk is dit beeld:
De tweede dag hier in Gislovs Läge wil een gloednieuwe Grand Soleil 40 schipper uit de box wegvaren, maar hij blijkt tot ieders verbazing muur- en muurvast aan de grond te zitten. De romp drukt bij alle motorpogingen voortdurend tegen een van de palen. Uiteindelijk komt hij los na een tip van Frits om met een voorspring op een elektrische lier te proberen weg te varen. Dat lukt uiteindelijk. Hij blij! Duurde wel een half uur. Wel weer een reminder om bij niet te diepe havens de waterstand te bekijken in de weerapp.
We wandelen door de smalle duinstrook en lopen tussen het daarachter gelegen dorp weer terug. Het blijkt groter en leuker dan we ons herinnerden. Niet verkeerd wonen.
‘s Avonds is er buurtfeest in de haven. Nou, de Zweden kunnen ook meezingen en -deinen, arm in arm op de banken. Maar om 24.00 uur was de rust ook weer terug.
En dan…… is het opeens een dag vrijwel windstil, NO 1-2 Bft, dus…. alweer de motor aan, die door Frits vertroeteld wordt. Na 1,5 uur varen zien we precies op onze route een rare driehoek uit het water steken. Als we dichterbij komen blijkt het een vrije grote half gezonken motorboot Sunseeker type , 44 ft te zijn die kennelijk in de boeg nog zoveel lucht heeft dat deze blijft drijven. Heel macaber. We zagen dat de kustwacht daar al twee boeitjes bijgelegd had en die keert later ook terug. Het roept allemaal vragen op. Wat is er gebeurd? Waar zijn de opvarenden? We horen later op de marifoon over een ‘salvage’operatie.We schatten dat het om een 44 voet motorschip gaat.
Na de passage van de mooie kliffenkust van Møn meren we in Klintholm af.
‘s Avonds bezoeken we de Italiaan weer, die op de heenweg zo voor ons had gezongen. Dat gebeurt nu weer, maar nu komt de kok ook meezingen, en die zingt nog valser dan de eigenaar.
Het volgende traject naar Stubbekøbing kunnen we zowaar weer een stuk zeilen.
Daar belanden we in volle zon en warmte. Een warmtefront passeert.
De plaats is als vanouds uitgestorven. Bovendien is er erg veel leegstand. Ook hier drukt de internetwinkel de middenstand uit de markt. Zaterdagmiddag in de hoofdstraat:
Er komt een antieke ambulance aanrijden. Als deze stopt schiet Frits schiet de eigenaar aan. We krijgen een hele uitleg en rondleiding door de auto. Het blijkt een oude Belgische legerziekenauto te zijn. Overigens niet meer in de originele legerkleuren
Bij de haven landt een houten veerboot, die naar de overkant naar een eilandje gaat. Ook nog met houten overnaadse reddingssloepjes. Geweldig dat ze dit nog in de vaart houden.
‘s Avonds duiken we zoals elke avond in de weerkaarten en weerapps. Hoe is het mogelijk dat we de hele weg naar het noorden overwegend (lichte) NO wind hebben gehad en vanaf onze gang zuidwaarts (vaak harde) zuidwestenwind?
30 Juli varen we met aanvankelijk weinig wind, later aanzwellend tot WZW 5 Bft. naar Vejrø, een particulier eiland. Het is een dure haven maar met uitstekende voorzieningen. Het oogt allemaal heel vriendelijk.
Enig nadeel is dat we geen telefoonverbinding hebben en ook het internet gaat moeizaam. Weersites zijn niet te raadplegen. En met het instabiele weer is dat wel een must. Alleen bij het havencafé is af en toe ontvangst mogelijk. Als je er maar lang genoeg zit...
Frits gaat op inspectie onder de boot: propeller en logwieltje controleren op barnacles. De wetsuit past nog. Met flippers en duikbril zijn twee duiken voldoende om het log weer te laten werken
De volgende dag meten we al in de haven 28 knopen, we blijven dan maar een dagje. Het blijkt een bijzonder eiland, het moet uiteindelijk zelfvoorzienend zijn. Alles staat in het teken van sustainability. Op het grasland staan ware veldboeketten. Leuk.
We lopen over strakke paden van gras met dikwijls bramenstruiken aan de zuidzijde. Helaas nog niet rijp. Verder is er een oranjerie waarin allerlei groenten worden gekweekt. Kreeg in 2014 architectuurprijs Alles gaat volautomatisch, we horen voortdurend een luik of zonnescherm dicht/open schuiven.
Bij het lokale restaurant, dat gesloten lijkt, is een prachtige tuin met bloemen en heel veel kruiden(variëteiten). Ik heb nog nooit gehoord van ananasmint.
s Avonds is er na een zware bui een prachtige regenboog (met schaduwboog) te zien.
De redding
Naast ons is een Duitse boot met 4 personen aan boord afgemeerd. Ze voeren bij het invaren van de box met een klap op de andere buurboot. Dat is niet de eerste keer, hun stootlijst is hier en daar al afgebroken. De vier kunnen allen bijna niet meer lopen en bewegen erg langzaam. Ik denk dat de gemiddelde bevolking in een bejaardenhuis er beter aan toe is. Over de punt en het anker de wal op gaan is dan een hele opgave. Dat doen ze via een losliggend (!) plankje. We begrijpen niet hoe die mensen nog kunnen varen. Enfin, vandaag 1 augustus, valt een van de mannen overboord terwijl hij zijn vrouw helpt om over het plankje te lopen. Gegil. Frits was net van boord om broodjes te halen en kon meteen de redding coördineren. De drenkeling hing onder de steiger, de rest wist niets te doen. Met hulp van lijnen heeft Frits hem naar de zwemtrap van hun boot gesleept, waar de drenkeling zelf nog net aan boord kon komen. De schipper bleef al die tijd onderdeks!?
Wij vertrekken daarna met aanvankelijk zwakke wind, maar later krijgen we buien, wat hardere wind, windshiftingen en bij Svendborg behoorlijk wat stroom mee. We zien zulke mooie wolkenpartijen. Ware kunststukjes.
Onderweg
tussen Funen en Langeland zien we nog een gezonken zeiljacht.
Waarschijnlijk daar op de ondiepte gelopen. Er is met al die stormen
wel heel wat gebeurd op het water. En...het blijft opletten op het water.
De haven van Svendborg is vol, maar Frits ziet nog een plekje achterin het kommetje.
Inmiddels is het rustig geworden, we liggen langszij aan de steiger. Het is regenachtig met mooie opklaringen. We blijven hier een paar dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten